官柳参差,春城迥、驿楼高出。阑干外、遥山数点,断云千尺。
斜日半江鸣去橹,落梅满地悲长笛。念有谁、抚景独伤神,天涯客。
江南使,无消息。桃叶渡,迷踪迹。渺孤舟何处,水云遥隔。
雁后坐看行计晚,花前不奈离愁积。问几时、天意借周郎,东风力。
野渡少人来。斜阳里、闲着济川材。尽满目云山,伴人坐啸,一川风月,留客追陪。
还看取,宦情容易淡,诗句浩难裁。红树酣秋,绿蓑霁晚,洞庭霜冷,笠泽云开。
徘徊空自信,怕烟波未许,鸥鹭私猜。回首日边京阙,清梦相催。
笑此生真负,羊裘高洁,几时得洗,马首尘埃。唯是初心一点,飞想归哉。
石田茅屋。老去安耕读。门外春风芳草绿。容我倒骑黄犊。
前村风雨催归。垂杨吹断柔丝。两手按翻箬笠,一身抖乱蓑衣。
浓绿池塘,薰风时节。石榴过了蔷薇歇。黄帘照映锦葵春,红情绿意犹三月。
草木孤贞,太阳严烈。丹心倾写浑如血。却惭飞絮逐东风,一生惟作漫天雪。
风色愁。云色愁。做造关山雁字秋。寒衣今到不。
望京楼。望乡楼。一点相思两点眸。吴峰天尽头。
金芝腾地宝,瑶草动春芳。中庭乍消残雪,和气转东皇。
花市收灯未久,柳陌踏青将届,乐岁好风光。指点泰途近,身在讵须忙。
儒家气,方家业,道家装。膝前彩衣围绕,袍锦昼辉煌。
坐我苍筠万亩,寿我红梅百本,才足了千觞。一笑领黄鹤,回首望仙乡。
春寒重门里。试借珠帘遮燕垒。管弦巷陌,记得去年罗绮。
芳草闲愁月一痕,游丝断梦云千缕。身世无凭,年华似水。
九叠屏山闷倚。一夜东风谢桃李。日高犹苦春酲,未忺梳洗。
别离情绪伤啼鴂,相思尺素烦双鲤。长亭十里,客心千里。
乾坤容我醉,风月放人闲。倚天长啸,斗间紫气剑光寒。
谁管功名两字,自要烟波万顷,去把钓鱼竿。回首尘埃事,一笑请君看。
十年前,钻蠹简,戴儒冠。致君事业,平生抚掌道非难。
为问羊裘高兴,比似銮坡簪笔,终古笑辛酸。拂袖理松菊,浩气压云端。
梅花吹老城头角,银河渐看清曙。仙掌云开,宫壶露耿,月转西楼十二。
都门晓骑。指烟霭苍茫,长亭官树。袖有天香,春风马首散和气。
九重玺书褒美,道周家南伯,汉朝循吏。零雨自东,棠阴向午,梦返湖山佳处。
岩廊虚伫。报竹马谩欢,徵车垂至。回首东华,沙堤新筑起。
不见西湖堤畔柳,弄晴十里依依。暖风搓动绿烟丝。
似同苏小,双舞斗腰肢。
忆昔六桥经凤辇,拟为春暗龙池。画船维处恣游嬉。
斜阳烟霭,谁管断肠时。