秋风千里骑黄鹄,翩然白云南去。芳草闲情,枢波醉眼,一枕苍寒留住。
清时有味。尽棋局坐忘,茶瓯相对。百首新诗,江山风月助奇思。
功名自来浪许,道炊烟未散,丛阴无处。磨蚁嫌贪,竿鱼讶冷,一笑晚山横翠。
闲门静闭。任蝴蝶上阶,雀罗张砌。梦落朝班,日高慵未起。
遍江南、绿苕芳草,春光又回南浦。溪堂夜月无人共,时有钓船移聚。
风静处。眼送他、一湾碧玉从东注。村歌带舞。任白眼看天,玉山倒地,鸥鸟自来去。
青鞋底,且向山林稳步。风花勘破虚误。桔槔智巧终何用,抱瓮不妨农圃。
还试觑。满江湖、风尘澒洞今如许。身心自语。归得便须归,杜鹃声里,斜日灞陵暮。
萧散东归,天应赐、苕溪一曲。江村上、春风酒旆,夕阳渔屋。
放浪水云明月地,醉归船重成颓玉。更看他、晓镜照菱荷,双鬟绿。
秋声早,窗前竹。秋香晚,篱边菊。把浮云勘破,世间荣辱。
独拥黄紬无别梦,日高春睡方才足。起来时、谁伴立芳洲,沙鸥熟。
孤芳无主,被西风、送与一天愁色。顾影含羞还有恨,彩笔怎生描得。
蘋白如矜,蓼红自倚,真意谁能识。影娥池古,晚妆犹剩香墨。
惆怅别浦芳洲,水云静处,佩冷菱歌寂。幽梦偶随归燕化,荏苒乌衣消息。
浊世堪惊,细尘易染,清泪空狼籍。江南望断,一痕月照凉夕。
著书鹖冠子,倚仗鹿门翁。十年正堪一笑,梦觉大槐宫。
早是年开五秩,便待人生百岁,双脸再难红。试问输铜臭,何似作诗穷。
道根深,俗缘浅,世情空。仙山久扃,花院名位夙相通。
安事舞衫歌扇,自喜薰炉茗碗,况味野僧同。天独与为寿,秋满菊花丛。
向东风、红销翠萎,伤心成甚情绪。护寒帘幕终何用,花病早知来处。
春也妒。全不管、画堂冷静人难度。高飞有路。仙梦去多时,玉绳金栅,空锁绮窗雾。
鸳鸯会,惆怅佳期又误。琵琶有语谁悟。香残红稻珊瑚颗,愁与泪珠同堕。
还寄意。永别他、陇山千古青青树。梨花院宇。重想念新诗,日高惟有,莺燕自来去。
冰花夜糁,悄气侵窗纸,寒灯明灭。平地琼瑶铺欲遍,做我庭前明月。
柳絮萦春,梨云搅梦,滚滚无休歇。酸风助阵,绕檐吹响枯叶。
堪笑锦帐羊恙,粗豪风味,全与文人别。细碾凤团镕净片,一洗诗脾清澈。
纸帐梅悭,地炉火近,未放衾如铁。闭门高卧,任他天地凝合。
斜阳芳草迷归路。撚指光阴愁里过。梨花晓梦五更寒,杜宇春心三月暮。
天涯望望嗟离阻。那更碧山无尽数。深情只好附双鱼,肠断春潮渺江渡。
野塘碧。云锦天机乍织。垂杨外,红日半酣,翠盖亭亭拥倾国。
晚来溪雨息。乱泻明珠苍璧。风帘卷,画阁尽开,一味清香送凉入。
携樽,近花侧。问娇艳何如,六郎颜色。芳洲别浦羞孤特。
正一钩新月,画船十里,浣纱人去歌韵寂。望中水云隔。
回首,又秋逼。渐香老红衣,飞趁潮汐。寒烟败苇添愁戚。
似相对共叹,离怀无极。残阳影里,有宿鹭,黯凝立。
卖花时节,正轻风园榭,弄晴池馆。绪语匆匆言不尽,穿得翠迷红乱。
华屋门高,主人恩重,旧垒还堪恋。昭阳何处,望中清梦初断。
长是泪洒东风,天涯无主,谁与寻方便。冷落孤身飘瀚海,倦翼不堪频展。
绛缕年深,云轩事渺,老去知人厌。多情帘影,日高为我偷卷。