小叠峰峦浅作池,幽堂长是见春迟。风传翠筱声先到,雨换青松叶未知。
江上帆樯经几驻,城南第宅已三移。君恩若放山林去,始是云霄得意时。
列宿光分共一天,姓名先后托群贤。清风重检书千卷,旧业曾占屋数椽。
圣代渥恩惭我负,词林故事许人传。欲将勤苦酬清逸,又被官曹说地仙。
戎马三秦外,风霾百越间。捷书连日至,恩赏一时颁。
虎将行班旅,龙姿坐解颜。相逢罢惊喜,辛苦说关山。
布衣肯受州县郡,白首不逢纨绮群。汉家循吏旧有传,淮南小山谁制文。
西台仙籍记芳桂,北阙圣恩怀美芹。岁晚江湖忆耆旧,哀鸿独叫空江云。
凤凰巢穴麒麟种,奇物常为世倾竦。傅生才调出名家,一不为希百非冗。
亦知性质有天解,曾忆当年角初总。早从书派得源流,复向词宗继支统。
后来英俊岂易得,我已为子神飞动。十年远作东南游,腹有江山浩奔汹。
试凌逸气脱尘凡,立见孤标谢荒茸。翻然赴敌翰墨场,百万人中看贾勇。
会将长策献明庭,谁谓一时非贾董。未论秋荐与春闱,金马玉堂堪接踵。
晋阳授简辞当习,毛义登堂檄须奉。有才未免为世用,药里参苓方在笼。
厌随时辈学奔趋,肯向乡邦衒华宠。古道终教德器成,今人祇解功名重。
临岐欲别无所赠,颇觉尘襟剧颊壅。情深义重极怜渠,我语虽多未为氄。
六月穷阴四野同,忧时不羡鲁僖公。农夫正恐秋将至,圣主深劳日过中。
阴气渐随金令伏,阳乌还照火云空。犹怜怒雨号风夜,破屋飞茅定几重。
每缘多病辍幽寻,暂驻城西水石阴。同赏竟孤前夜约,独行无奈此时心。
千山拂晓疑看画,一雨经春不论金。犹有未忘情处在,更无开口亦微吟。
园中少妇把桑归,掩袖低眉半落晖。羞见山禽头似锦,茧丝缲尽不成衣。
小雨断还续,羁人睡复醒。野风秋瑟瑟,川雾晓冥冥。
驿路初回马,民家半启扃。遥怜后渡者,犹隔两三汀。
五月桑园叶再生,吴蚕初熟暑风清。山禽一夜头如锦,贫女缲丝尚未成。