膝前长记作儿嬉,老去悲来不自知。诗诵久荒毛氏业,䰟招空效楚乡辞。
祸能倚福须天定,病得偷閒是我私。独有无情双白鬓,不关人黠与人痴。
黑发相逢是壮年,别来心绪转茫然。如何绿酒孤篷夜,正在黄花九日前。
笑我远同江浦雁,看君清比定山泉。江流恨不归西北,回首荒城万树烟。
月明吹笛过前溪,牛背归来夜不迷。还似小西门外望,淡烟芳草路东西。
漆为疠,炭为哑,彼国士,何为者?赵家饮器智家头,一
日事作千年仇。
报君仇,为君死。
斩仇之衣仇魄褫,臣身则亡心已矣。
德安古良吏,佐郡功可录。纵囚得真盗,缧绁无留狱。
有如释李祐,元济终就戮。掘地见黑金,有利不思鬻。
吾心幸无染,民税亦以足。歆挥竟何事,产济非我欲。
由来重官评,宁止范乡曲。文贞作家传,雅操比冰玉。
冰玉有遗风,闻孙继芳躅。
北风吹卷洞庭波,飞舸还经孟渎河。
今日胜兵方有算,向来遗孽本无多。
中宵驿使传书捷,两岸欢声入棹歌。
闻说西南犹转战,几时甘雨洗天戈。
贵州有府名程番,天子命置新流官。邓侯佩印出九寺,五马遍历千巑岏。
诸夷异姓十七种,始识汉节瞻衣冠。喜有锡赉怒有罚,顷刻号令随毫端。
坐令府藏足贡赋,野少劫掠无饥寒。邓侯去郡民拥道,力挽飞棹回奔澜。
舟行欲动掣不动,咫尺如度百丈滩。攀辕卧辙古亦有,夷夏之治孰易难。
谁图綵笔遗冰纨,彼夷之酋宋与安。侯名去比雪山重,远道未觉行囊单。
侯今出佐六州伯,舍舟跃马复据鞍。明年持此向齐鲁,应有东人为聚看。
博浪椎车亦壮哉,圮桥纳履太低回。当时不用黄公术,老去终为赤帝猜。
海内衣冠失老成,梦中精爽尚平生。
杏园醉后千花拥,柳院归时一字行。
旧事苍黄空过眼,暮年幽独转伤情。
不须更作三同会,又听城西《薤露》声。
秦中天府旧金汤,圣代提封寄一方。西去地连沙漠尽,北来城带海山长。
分符望重诸侯伯,参政官烦给舍郎。关塞五年三出将,闾阎多事屡经荒。
随车少妇劳牵挽,失穴残胡尚陆梁。共倚吁谋裨社稷,早闻忧国有封章。
芝兰莫遣蒙萧艾,貔虎终教制犬羊。充国屯田长在汉,士安租调总归唐。
朝廷拔擢君何忝,朋辈交游我未忘。离别此时无限意,酒酣分手脱丝缰。