丹青组织不同机,制出方灯样转稀。炽炭煖回雕玉地,绣云暗动紫烟衣。
娇儿解事怜春赏,醉客多情惜夜归。莫向东曹誇步障,有人持锦斗光辉。
相门深深夜不扃,百年恩重千金轻。
二人辞受本同情,君王但赏辞金名。
呜呼!一桧死,一桧生。
君王孤立臣为朋,谁哉更问胡邦衡。
月黑行人断,高楼钟漏稀。城中闻夜警,逻吏不曾归。
旅宿长安夜,归期已隔年。斋灯独自照,禁月向谁圆。
冰蘖郎官操,风霜使者权。此时清不寐,锵佩想朝天。
一日长杨赋未成,归来卧病使人惊。王嫱只隔君王面,李广偏违塞上兵。
恼我不堪劳梦寐,惜君非是爱科名。羽毛独立秋风外,不尽云霄万里情。
西晋盛,南风竞,二十四友皆为佞。
前奉觞,后执盖,忠臣洒泪翻就害。
万里中原士马空,铜驼尚在宫门外。
宋家二帝俱入金,神州陆沉古犹今。
黄旗紫盖渡江水,碧嵩清洛愁人心。
晋之东,非失据。
宋之南,竟何处?
玉河杨柳几春风,回首长安是梦中。别雁有时传塞北,愁云昨夜起天东。
应怀野客歌招隐,肯效文人作送穷。我病欲攻无药石,愧将交谊托微躬。
八壶阴处九桥东,水阁山楼面面通。栽药地馀经岁雨,读书声遍隔林风。
聘君名迹江湖外,少宰文章感慨中。犹有弦歌遗业在,误疑家塾是黉宫。
婉娩承颜日,居然意不违。眼昏常剧泪,身病不胜衣。
药裹经春断,书声入夜稀。旧时趋走地,寂寞少光辉。
郎官对坐一松孤,共识西台两大夫。十八年中今已半,夜来曾梦作公无。