十亩青山八九椽,卧游聊以屋为船。星槎有路疑秋泛,波浪无声搅夜眠。
东海添筹非浪语,南华飘瓦亦同篇。也知白发诗人兴,不在芦花浅水边。
逻骑朝出塞,胡来屡冲突。
我军摧其锋,杀气满川窟。
将骄闻裹疮,战胜多白骨。
兵家贵万全,岂足较毫发。
十金买首功,百金纪勋伐。
京军得先升,边卒长独没。
卑情思上达,疏贱不得谒。
日暮独无言,岧峣见宫阙。¤
袅袅秋风竹上生,十年毛羽未全轻。箫声莫向中宵动,瑶草沙中月正明。
岁逼中元夜,云轻欲雨天。使轺频复驾,别袂近犹牵。
浅水双鞯湿,凉阴一盖圆。两官三摄篆,愧负已经年。
禹门人道不凡才,咫尺烟波万里猜。刚见赤鳞三十六,尚疑平地有风雷。
奕棋虽细事,可以观小德。非无胜负争,亦足高曲直。
胡为纷纷者,箪豆不掩色。雄夸每绝叫,巧伺或深匿。
不然出忿语,与此同一格。寄言同浴人,慎勿讥裸裼。
贤哉东陵老,爱此时自适。指麾儿子辈,已足支大敌。
旁观但坐啸,信手聊戏剧。安得从之游,清谈澹终夕。
能令夸者默,亦使忿者释。我语君不闻,神交向空寂。
乱叶回飙坐打窗,几时清话拥寒釭。归期好趁残冬雪,离思先萦昨夜缸。
乡树影稀遥辨色,胡笳声断不闻腔。重冈路折羊肠九,尺纸书回雁足双。
南望关山真设险,北来风土旧含庞。词争赵颖锥全脱,气压增门斗易撞。
人杰有灵君不忝,交游无用我先降。秋风騕袅将辞市,春水芙蓉正忆江。
西壁可容窥末照,东流从此识归淙。千金学得屠龙技,未遣青袍滞一邦。
壁水蓬山共岁华,南宫地位切云霞。金函一上迎銮疏,玉节三随奉使槎。
贾傅有才终积衅,荗陵无病独还家。行人落日襄陵道,陇树悲风起暮鸦。
不见山人又几时,浮云流水杳难期。头颅自白非因老,心事全消却未痴。
贺监有船多载酒,浪仙无寺不题诗。秖应閒却经纶手,独向空江把钓丝。
阙角钟鸣寝殿开,羽旗鳞甲绣成堆。班齐禁旅分行入,拜罢宫盘捧胙来。
九庙神灵同日降,四时霜露及春回。庙街出外频翘首,一道笙歌绕地雷。