幕中宾客盛文词,幕府黄金客再持。共拟归来作生计,不堪老去哭相知。
一春绿草飞蝴蝶,千里黄沙暗鼓鼙。两地分明谁苦乐,游魂莫遣到家迟。
烟雨艳阳天,山花发杜鹃。魂愁数叶暗,血渍一丛鲜。
正色争炎日,重台沓绛笺。春风几开落,遗恨自年年。
晨觞急十斟,笋脯美辽参。玉版禅师韵,黄冠道士簪。
山存仍受虎,春代并更禽。箨畔夫将妇,随农插绿针。
芳园本自乐嘉宾,况值生朝集庆辰。皓齿定知翻寿吹,长髯应许并仙人。
飞觞候月心耽夕,抱瓮浇花手占春。最喜阳和如有意,流葭初动管中尘。
越桑虽云盛,不及吴中繁。越女卖钗钏,仅可完蚕山。
如斯苦拯救,良亦可悯怜。如何野蚕种,孳息多今年。
曳丝满郊郭,食叶留其觔。叶叶如虫网,枝枝垂钓缗。
涎缕无所用,胶衣黏头巾。过者苦拂拭,桑女交攒颦。
提筐往西园,空手归东邻。即欲贸钗珥,有钱无桑村。
嗟彼机上杼,秋来鲜闻声。匪来犹可说,国输良有程。
衣食无二理,蠹衣与食均。尝闻捕蝗法,及此同瘗焚。
错如铁色紫,出土几千古。寒空蕊尚繁,秋水莲难吐。
刻削差可拟,带插不添妩。宛如齿龃龉,张吻讼所苦。
千秋献组绣,名号未得主。直少让中岑,他山视应久。
借言花蕊峰,来春开何处。
尔自作蠹鱼,我不阅一字。逢著好树根,抱著枕头睡。
君从闽海下南昌,正值中官降玉皇。
龙号真人亲拜斗,绣衣使者自焚香。
坛中祝寿千官满,宫里传幡两道长。
不是薄游江海客,何由得睹此辉光。
一官便了沈樵仙,独留钓者谢青田。与谁閒话世间事,沾酒自歌鱼当钱。
海罽染啼猩,征袍制始成。
春笼香共叠,夜帐火俱明。
自与鹑旗映,还宜蟒绣萦。
战归新月上,脱向侍儿擎。