江鱼银板枇杷金,绿菽家醅一瓮深。方叔特分长命酒,老夫正按小招吟。
且宽牛虎甘人责,莫解蛟龙夺黍心。万絮千花冯巽二,沾泥衔鸟美人簪。
黑鳌穴地出,噀沫从天下。春雪跌深潭,惊雷迸铁罅。
回思身所经,险怪几日夜。老石万片焦,飞湍千里射。
药又窥绿渊,人命轻一诧。或似鼓太冶,青铜沸将泻。
女娲撒馀砾,顽查搅不化。念彼既怃然,值兹瓩柯讶。
姮桨起沈舟,凸字捩深窊。因之误丝发,长与世人谢。
浪怒一何愚,终古不得罢。有时搏阴飙,寒色惨朱夏。
借言吕梁叟,何时咨閒暇。余虽愧达人,笑对成一嚇。
桃花大水滨,茅屋老畸人。况值花三月,真堪酒百巡。
何钱将挂杖,瞥眼忍辜春。早识佺期过,攀囊借贴津。
夜郎词客绝羁栖,江左微输饵牧羝。无事著鞭谁起舞,不烦衔诏正堪啼。
雄吭莫殉青天晓,利嘴留防绣瓦齐。自古擅名危不细,每因咿喔首为低。
十脐縳芦大如箕。送与酒人可百卮。答一墨脐苦无诗。
欲拈俗话恐伤时。西施秋水盻南威。樊哙十万匈奴师。
陆羽茶锹三五枝。
遥思贞女存孤日,何异忠臣寄命时。身作秋霜今皓首,光争明月岂蛾眉。
坐临凫彩仙郎袖,起接鸾裾小妇卮。此地从来仙子宅,金垒咫尺似相期。
闻道黄熊伯子宫,银山银海走银虹。千花竞蹙鱼龙后,万里长来日月东。
河伯正骄秋水舌,非神亦弄广陵风。莲姬自爱潮多信,看弄潮儿欲嫁侬。
参禅喜与梁王裔,合掌跏趺野竹丛。坐久空堂诸咒歇,夜深明月四山中。
亲陪客话拈珠串,独卧行单坦片棕。一宿相留浑旧事,无生自愧永嘉公。
弄玉吹箫在凤楼,凤鬟度曲亦悠悠。略攒秋月双蛾晓,直遏行云一雁秋。
贽捧一函重,尘沾两膝轻。向惊呼小侄,今可受门生。
霜兔当谁敢,云龙拜我宁。放他头地出,自古有权衡。