斗厓紧接大槽平,长练难倾怒愈生。绝似海门潮正急,白头翻贴黑沙行。
青春正及笄,削发度为尼。别母留妆粉,参师歇画眉。
幻真临镜现,生灭带花知。未必今来悟,前身受记谁。
昨夕梦见张骞至,今朝忽遇娄星渚。同是天河往复还,可曾相识牛和女。
牛女迢迢河汉边,乌鹊为桥半月圆。黄姑怜彼久离索,折取琼枝插作妍。
龙山尽处深波白,夜夜予来弄明月。钓竿拂却珊瑚长,波声细作琵琶咽。
此时予思横不禁,此际萧郎系妾心。楼中刻漏滴复滴,月里梧桐阴复阴。
娄子讶予醉欲去,去买鲤鱼长尺许。既教柳叶出娥眉,更取花枝催羯鼓。
鼓声高急似鸣鼍,星高月落奈如何。依稀鹊叫东方白,为作迢迢星渚歌。
七孔虽外交,谁令滑其里。一朝一凿之,七日浑沌死。
大隗山上牧马儿,轩辕黄帝称天师。牧儿冯马马则扰,伯乐冶马马生巧。
噫吁嘻,海若太仓之米,庄生濠上之鱼,纪渻木鸡之无敢应,野老鸥鸟之忘其机。
葛天无怀差可意,卢敖汗漫长相思。不周崩堕只下土,破天一角谁与补。
石头五色烂如花,女娲十笋高能许。君不见朱提著铜银堕赝,心银之雁知何限。
蜘蛛借雨诈骊罝,络纬将声浑纺车,巧则巧矣真则差。
郑君号完淳,陈君请我说。我谓淳之完,辟彼云中月。
自云自月自扫除,高团依旧金蟾蝫。
郎骑有光华,鸣珂出视衙。暮归犹捧日,朝起必餐霞。
玄圃五色凤,丹心一丈花。定须持两物,云可并居家。
一围消雪远,两翅辟尘赊。朔北冻杀马,辽东买断牙。
锦筵津颊玉,深户拥腮花。一罩山人帻,徒遮鬓发华。
万树梅花国,垂帘试一凭。高楼烟欲暮,远岫雪将晴。
帆舫时时渡,溪桥处处横。若耶无限景,都有此中情。
最宜才子著红衫,万里青天坐片帆。何似雪深将酒伴,看君题字万重岩。
绿蒲池畔浑蛮语,明月楼中搅客眠。东海剧谭当此夜,华林一问几经年。
鸟言雪后人应老,铃杵风吹话自悬。况是含灵苦饶舌,不应聋聩付茫然。
市上挟葛塞眼黄,将貂往市不成羊。孟尝一腋收狐白,季子千金敝洛阳。
固是此方饶毒热,亦窥生事正空囊。鹿皮破尽惟斑在,大雪关门拥坏床。