汉将去堂堂,边尘靖不扬。雪沈荒漠暗,沙揽塞风黄。
虏帐朝依水,胡酋夜进觞。舞儿回袖窄,无奈紫貂香。
马血为转燐,人血为野火。何为松柏间,赤轮陟如跛。
人言鬼炬微,神者赤而大。驺导向空驰,填云盛旗马。
枯冢僻且荒,来游则云那。我欲往询之,恐即无可话。
隔河闻于菟,黄犊夜在野。一夫呼以驰,炬灭松露泻。
飘砧飞柝戍营秋,坐里閒听说潞州。孤镜满城池水洗,明河千尺傍人流。
笑论昨夕能漂瓦,醉唤红裙缓下楼。自古阴晴谁料得,莫辞连夜典鹴裘。
晴天好驴稳如坐,鹅眼黄边只十个。
今朝百个不教骑,早起怀人午将过。
此时观中杨道人,三四黄冠拥火盆。
东边殿阁高无数,笑指瑶池白玉京。
双股粉黄笼,飞迟趁晚风。君王方课蜜,不敢恋花丛。
夏景冬题欲雪辰,翻思炎暑渴生尘。梧桐世上知多少,解得乘凉只此人。
僦居巳六年,瓦豁绽椽缝。每当雨雪时,举族集盆瓮。
微溜方度楣,骤响忽穿栋。有如淋潦辰,米麦决筛孔。
五月候作梅,一雨接芒种。菌耳花箧衣,烂书揭不动。
樵子不上山,薪炭贵如矿。生平好楼居,值此念愈踊。
数椽犹僦人,安得峻栌栱。买瓦费百钱,巳觉倒囊笼。
命工勿多摊,擘艾聊救痛。
廿年才出守,曾不见几微。入署筹戎马,归斋礼布衣。
夏官征火月,榴影卧银鞿。定得麻姑信,浔阳赤鲤飞。
鼎肉闻台使,生鱼属校人。味珍宜染指,意到即沾唇。
黄霸知乌攫,张汤掘鼠询。自怜如几上,念此益酸辛。
郎官身本是长城,况住城山得胜名。遥忆诸峰当户列,应如百雉带云平。
松萝自记经行处,水石终悬宴眺情。寄语移文草堂使,他年身退待功成。