师每游兰渚,春风服尚凉。江流亦九曲,恐未可传觞。
芭蕉种四年,华蕊发茨檐。玉兰为媵姊,木笔是曾玄。
十一希莲萏,寻常类马肝。坼难劙海蚌,瓣厚落河蚶。
香色无非敛,蜂胥有自閒。古妆蚕妇出,立马使君寒。
春久枝俱果,霞长雁正还。寄书苏蕙老,挟扇婕妤孱。
我昔南过岭,蛮多种在田。实甜藤俎上,丝冷葛机边。
和荔烧天紫,同椰盖海炎。别来频屈指,秃后止馀颠。
不道孤亭畔,言抽径尺团。逡巡无术致,描写恨才悭。
太华尖崩半,平原颍脱刓。鹿遮樵者梦,鱼沈美人丹。
苦少榴枝泛,珊瑚奉倚栏。
大枝入汉拔龙蛇,小叶凉人雨雪遮。三代以来无此物,欲从青帝问年华。
城上高楼接大河,城南池沼绕朱荷。千年供奉飞杯地,一夜徐州上水歌。
露冷秋蛾争彩烛,川长风荻乱金波。客中行乐无过此,前夕中秋何处过。
尔眺西陵展妙裁,我依南郭㗳如灰。徐娘洵老多情去,枚叔观涛七发来。
片锸任埋偿酒业,双鱼长跽正花开。比莱庄上门如水,碧草茸茸抱鹿孩。
尺锦即成装,当眉绾结方。须臾撒身手,驰骤蹴风霜。
檐影千门乱,街心一带长。忽逢游冶子,系马问家乡。
念子探上国,论礼适俭奢。他日踵前蹋,长佩纷琼华。
藁砧一别泪阑干,冰雪遗书墨未乾。每执寒灯看不尽,独居罗帐岁将残。
红妆久歇孤鸾镜,白发仍簪五凤冠。地下相逢应有问,丈夫犹自立孤难。
曹娥十四死长江,江水连潮万里长。精卫定应仇渤澥,子胥岂只怒钱塘。
一江鱼鳖浮尸出,八尺龟螭卧绢黄。总为金钗收正气,可怜枭獍绕爷娘。
昭阳队里混铅华,垂老参师日半斜。
不向秋风怨团扇,却教明月进琵琶。
朝留楚簟身为雨,夜绣茅君线作霞。
见说缑山闲姊妹,尚论恩宠旧谁家。