茅刀割水娇红茜,风偃寒梢卧长堰。青林疏树隔荒坟,白水茫茫看不见。
将军本是北平豪,记得依稀身姓曹。怕向扬州作贵客,惯从下泽骤鸣镳。
万里秋郊平似舸,千骑围中一是我。箭叫饿鸱,龙腾快马。
趁鹿逐獐,解绦掣锁。耳后生风,鼻头出火。自来此州,杀贼不暇。
皂雕气销,韩卢魄堕。昨见儒生,衣长履大。入揖令公,挥金不谢。
抽笔制词,弯弓辄射。住释挟屠,刳牛食鲊。外枯中腴,无所不可。
促骑请邀,徵徒出野。牵犬莫迟,见兔辄打。傥遇大兕,一发断髁。
为先生寿,引满十斝。健儿跪领将军言,翻身上马去如烟。
宝刀映日不足数,角巾受风真可怜。浅草平堤水痕聚,万蹄避水移家去。
沙拥肥螯掠岸飞,丝牵小豸当空乳。汉将穷追路欲阑,胡家瓯脱避何难。
今朝立马祁连上,不见匈奴一骑还。
异姓王功阶特进,大将军客揖须长。太平象马舞何事,胜会凫鹥醉不妨。
锦席珠玑群彦舌,金炉烟雾百蛮香。殷勤剩有华封祝,先遣山呼到帝乡。
赤霞城畔女郎身,曾将罗袖障胡尘。半岩竹泪犹啼月,一水菱花解照人。
那取藁砧还破镜,秪持完壁碎强秦。江天风雨来何急,似觉诗成泣鬼神。
斗酒那能不醉休,醉来可使不歌不?
黄金虽我无颜色,秋水还谁辨马牛?
笑插落梅花乱鬓,起看城雪筋冰楼。
一角忽风天尽黑,万鸦抟雨下枝头。
千古徐州雄楚西,多援旧事叹当时。大王千里马谁得,山人一去鹤何之。
产蛙沉灶年年水,辟谷餐霞岁岁祠。曾见蜕蝉还食不,留侯未必降庖牺。
中秋只尺巳蹉跎,更值中秋此地过。天上桂轮长苦满,人间酒盏莫嫌多。
虹桥一散能追不,海镜孤飞奈尔何。最是虎丘此时节,清歌不住水微波。
种松六万馀,千五百株活。长养二十年,大者仅如括。
西斋落日多,六月苦炎热。邻园树木稀,遮翳不可得。
顾言种树资,求用此时节。命儿召两佣,伐干并其鬣。
干以需柱梁,鬣以备周匝。四垂慎勿甲,凉风任超越。
时移一丈板,独踞文竹兀。伸纸二丈馀,举墨陡一泼。
左盘持蛑螯,右罍把饕餮。挂衣梅叶梢,绿阴洒晞发。
才子能文幕府收,将携箧剑副行舟。碧幢近映江光暮,彤管遥分树色秋。
万里烟波双伴影,几群凫雁一沧洲。回看天际冥冥处,搔首西风动客愁。
深巷双门夹道隈,烟云斜日倚楼台。檐扉四面空中启,山翠千重囱里来。
小座客临看易满,匝帘鸟下绕能回。却言月夜宜清啸,秋半应知上几回。
李广归自南山坞,身著短衣射猛虎。从来壮士郁无聊,一寄雄心于歌舞。