黑云风搓成细柔,皎月天开空霁落。云索条条有时断,月皎夜夜同君乐。
杯酒壶觞不尽兴,坐到天明复沽饮。彩云五色月染成,添护蟾宫桂花影。
早岁采芹客,中年种杏人。肱今三折后,井是百家春。
长者高门席,潇然太古邻。何须卜长久,不朽在天真。
怀远好诗什,近体有佳声。迟余去五泄,深衣远相迎。
长身而瘦颊,自有山泽清。命酒不停斝,酒罢有馀情。
迨予归来后,往往问寝兴。彘肩腊松火,柿缕霜秋晴。
寄此远筐篚,兼致倡与赓。何时卧狸首,闻之使心惊。
道远不得往,逋此泉下羹。
角枕覆衾长,新香异旧香。昔年曾射雉,此日复求凰。
杏靥开春镜,鸦云换晚妆。夫君莫早起,初日未高梁。
马血为转磷,人血为野火。
何为松柏间,赤轮陟如跛。
人言鬼炬微,神者赤而大。
驺导向空驰,填云盛旗马。
枯冢僻且荒,来游则云那。
我欲往询之,恐即无可话。
隔河闻于菟,黄犊夜在野。
一夫呼以驰,炬灭松露泻。¤
南雁正北归,君今复南去。
羽族如避炎,君胡故触暑。
嗟哉失路人,安所避辛苦。
而我亦同之,临歧泪如雨。
一雨连秋夏,无朝不冥迷。晓添四壁篆,夜助百虫悽。
蒙羃遮城漏,蒸潮汗础泥。直愁衡岱顶,亦障海乌飞。
羌饭官驿,斯物不的。官马当灾,腾于马脊。俛啮以牙,嗜马肉炙。
四蹄裂马,如人裂帛。兽威孔武,观者色沮。媚此羌胡,若媚其母。
余呀以咨,羌曰余乳。当其出穴,若婴离褓。不见牝狮,惟见我哺。
斯言不欺,梁鸯养虎。
龙津先生高角巾,多能不特是诗人。昨宵与客溪桥上,话到风平水不鳞。
索姿驯态碧山空,剧爪贪涎一饱充。残粟几乾遗瓮水,落花时起堕毛风。
千里提携两蛮峤,四回豢养一飘蓬。将诗换得胡家者,向后不知何所终。