冉冉年残夜复残。看看徂暑又徂寒。贵人头上难饶雪,贫士门前亦有山。
添老大,转痴顽。不闲何待更求闻。瓶花椀茗家常供,终日醺醺似梦间。
赚得樵夫局势残。输他渔父雪蓑寒。构层茅屋朝朝日,上个篮舆处处山。
衰未甚,老添顽。寻花问酒且偷闲。兴来得句旋忘却,何必常留天地间。
梅蕊枝头岁事残。冻禽声里日光寒。拖条竹杖家家酒,挂幅村图面面山。
焉用佞,好贪顽。等闲人不等闲闲。荒年完了官家税,暂作神仙陆地间。
线日初回腊未残。爱他风雪耐他寒。玉迷银海空花界,白嵌青皴罨画山。
还记也,小时顽。搏狮塑象不曾闲。谁云老去童心尽,多少销磨绮语间。
风色静寒塘。寒花庙里初芳。水光无限拍山光。女伴相携信香。
人生何处担情怨。箧里到秋纨扇。回施臂间金钏。归来无语庭院。
千树桃绯,万年药就灵仙侣。芙蓉脂肉。霞袂风前举。
何物凡夫,归向人夸诩。重来处。乱山无数。怅落红如许。
谁人江畔踏歌词。鹧鸪西飞雄逐雌。
凭谁般尔,倩若钩绳,琢就飞琼苕玉。月下当歌,风前凝盻,亦是每常妆束。
别具才情处,但芳魂染惹,害人深酷。两相觑、幽襟密意,都是清矑、盻里含蓄。
沾些子脂香。堪做人间,千祥百福。
那许雒阳胜苑,太华神州,占断夭红柔绿。背面秋千,相思才诉,引起眉儿全蹙。
疑道湘皋女。暂留得踪迹,尘寰芬郁。叹自古、逢权别怨,不禁回首、织乌忙续。
从今愿,年年畅好斟醽醁。
是月常亏,逢花偏悴,奈可无情乌兔。成阴绿叶,子满枝头,谁遣朅来迟暮。
闻道寻春有期,丝柳才黄,乳桃含素。怕多时、前日秋娘庭户,蝶迷蜂误。
思往事、天样风情,萍踪沤聚,曾把蛾眉招妒。琵琶写怨,若个青衫,纵有泪痕难赋。
闲抚合欢绣衾,挦损凤鸳,消残鸳鹜。古和今、豪富红颜长在,水应西去。
梦破金鸡辞玉笋。门外雀罗看欲静。高楼初旭野销烟,远树依微过人影。
柳颦桃笑怯春冷。梧阴未覆墙东井。肩车便软羃罗巾。
陌头飞丝香惹尘。兔何忙,乌太急。小院回廊月痕湿。
黄昏夜阑次将及。银笙不温钿花碧。我有所思隔都邑。
临风斯须为谁立。蓬山只似海上萍。刘郎遗恨空征营。