诗人古不易,流靡及兹俗。片言务剽窃,侃侃遂骄足。
还耕十三载,安能惬吾欲。览子中秋篇,翩然接华毂。
大雅当在兹,斯文有归宿。丽藻虽可珍,雄浑久未复。
愿言溯其源,开彼汉魏毒。
三月诣兹曲,八月今始复。结辔送君归,投壶泛
忆昔己卯春,曾与泾野约。因访岐东君,于兹共行乐。
登山瞷岐雍,临池事澡瀹。子时多杂人,秽气远相搏。
微憩古祠下,魂魄苦销铄。斜阳且衔山,亟去步未却。
黾勉宿横渠,是意竟荒落。弃置至壬午,来自郿东郭。
赖有王李曹,先驱为充拓。泉水煖且莹,一汤百疴掠。
始信灵物佳,翻嫌表章略。今此复临池,神思益恢扩。
莹彻一如昔,清净宛非昨。形畅意转新,神适喜如跃。
嗟哉华清宫,安能与之若。作诗告后来,此地不可薄。
老境百虑息,所好在山林。况此洞室閟,尘氛安可侵。
开帘见芳碧,迤逦闻鸟禽。因之感宿好,笑歌梁甫吟。
丈夫志四海,何人识此心。所以夷与惠,旷世怀高襟。
日夕凉风发,逸兴拂西岑。沽酒共斟酌,惭无丝竹音。
扫石卧烟雾,听子广陵琴。
山居二十年,未见蓬莱客。秋暮邂逅君,文彩甚彪赫。
因读治安策,所拟吻不隔。西游遇中道,探囊出素册。
琼瑰射人目,殊会杳今昔。再拜睹宸章,炳烁照光宅。
叹君英妙时,丁此滂沛泽。宛如闻都俞,依稀见傅说。
握手私谓君,丈夫志已获。尚宜践所陈,与世为表格。
十日一晴晴复阴,斜风细雨何浸淫。山根泥滑寸薪苦,水面苔生平地深。
神怒天摧或如此,已看百谷半将死。饥寒盗贼著处生,诛斩翻忧乱兵起。
徵求无度民自难,诸公徒尔叹微官。豺狼当道捕不得,三公列卿何足观。
忽忆成化甲辰岁,公私充国纲维系。皇帝临轩发禁钱,细民尚作沟壑毙。
况复艰难至此时,九重深严那得知。台谏徒陈利害策,闾阎不见宁息期。
斗粟尺布命所直,吏促官输转相逼。甘肃纵横土鲁番,商洛纷纭织染给。
中丞受诏不敢来,此地生灵一何极。呜呼斯民天所生,州县相看何太轻。
祖宗宏业振千古,陛下神武复英明。一朝收取坏事者,会见尔曹双眼清。
长安道上秋风起,吹入青门草靡靡。客子携琴燕赵来,一感秋风心欲死。
鸣鞭跃马过我前,那堪杯酒重留连。酒酣气发百志奋,谈笑须臾空百年。
坐中叹尔壮士心,人事何劳问古今。张仓亦能论刑法,君平徒然卜六壬。
仲尼治国苦不称,曾参事母犹难信。时势摧人著处生,英雄遇抑常迟钝。
南山磊磊云气横,寒泉湔湔终日鸣。请君拂袖谢人世,与尔常为谷口耕。
庚申长安一见君,知君气盖千人军。正德八年定蜀贼,延绥健儿如虎奔。
此时天子方西顾,名公才将如云屯。君从制帅适经过,老眼拂拭知有人。
果然三月破绵汉,遂令巴蜀无风尘。向也王师亦尝奋,山东河北根株尽。
岂系将军纪律疏,由来战士骁腾靳。扫荡宁夸廖贼收,笑谈直羡终郎俊。
渭水秦山壮气回,金台恒岳益崔嵬。相逢意气还如昔,愧尔经邦济世才。
忆昔与君别,悠忽今十年。不能见颜色,徒存秋夕篇。
展玩泪沾臆,相思隔万川。男儿奋迅虽有时,叹息君才诚绝弦。
竖儒仅能诵章句,腾踏青云凌钜贤。珍味安能通俗口,广陵之散谁可传。
罕山金可卿,三原马溪田。徒使高名贯星斗,科场不售惟我怜。
昔也令人羡三凤,今我孤骞情惘然。相如既有凌云赋,讵待吹嘘方上天。
白日西南驰,人生直如寄。芳林春风发,百物畅以萃。
君心谐金石,良晤成斯醉。于焉弥欢洽,倏忽老将至。
孔蹠今安存,何须辨真伪。