谁描乳燕落晴空,笔底能回造化功。髣髴谢家池上见,柳丝烟暖水溶溶。
溪色涵膏绿,溶漾正堪餐。
十步九还辟,清芬袭肺肝。
渚牙既戢戢,岸花亦戋戋。
洁沤近宜狎,贲鲂清可扪。
流念梁陈际,甲第绕其堧。
南澨绮钱结,北津铜纲繁。
倒景侵寥旷,蒸气湿铅丹。
有时作清游,肃舲输轩尊。
泛爵溢朱组,簉筵到弹冠。
荆偈逞妍曲,秦艳发清弹。
唯恐悬象堕,不忧芳年单。
繁华随逝水,崇替起哀叹。
黄鸟背人飞,响入华林园。
将军去征蛮,军气如鹰扬。宝剑白玉璏,铁马青丝缰。
旌甲带亮月,笳箫激清商。韩彭当后拒,褒鄂作前行。
顾盼多姿态,出入生容光。奋迅东海滨,海水为腾骧。
定如汉贰师,去縳楼兰王。想见凯旋时,横槊赋篇章。
椎牛飨壮士,歌之侑行觞。功勋名鼎鼐,永世不能忘。
四时相推斥,行年五十过。触心若无悰,况复值春华。
良节足游衍,逝龄翻成嗟。蹙眉拭花露,按愁聆禽歌。
气索怯缩风,颜凋仰流霞。倚林思寝䄄,躧坡企行车。
志士惜坠景,达人伤逝波。宁不动灵襟,潸然下涕多。
人生大化中,飘萧风中花。百年终变灭,感慨欲如何。
荒鸡一再号,驱车事晨征。寂寂秋风萧,况此华月明。
万顷琉璃中,着吾一身行。肝胆尽冰雪,毛发亦含情。
超然鸿濛初,顿觉百虑溟。安得王子乔,为言此时情。
思君不可见,忽见阶下花。此花君手植,如见君容华。
嫣然索予笑,不语意自佳。花容方窈窕,因君愈妍好。
见花情尚多,见君将柰何。
意随流水行,却向青山住。因见落花空,方悟春归去。
花飞岂解愁,愁之损年华。请观未蕊时,何处得飞花。
山花招客笑,山鸟唤人鸣。相逢本偶尔,花鸟亦何情。
静室似僧庐,绝与黄尘隔。引雀喜留黍,惜苔懒穿屐。
有时倚幽轩,情境一何寂。只有岩华飞,随风亦无迹。
明月出东山,照见西林明。龙蛇布满地,欲步还自惊。
试问夜何其,鸟喧自知更。谁探千载意,寂默乃其情。
步月空阶下,蟋蝍迫人啼。急扶邛竹杖,越过画楼西。
登楼望南山,山峰如髻丫。西头云起处,定自故人家。
谁家采莲女,面如白玉盘。相对悄无语,风吹荷叶翻。
晓行秋川上,无柰秋色何。芙蓉难堪折,却愁零露多。
漆园欲齐物,伯阳期守玄。脩轨务绝绊,冲志在潜渊。
夕阴冥蕙幌,晨阳暖石田。外胶一以遣,澹泊返自然。
五图非谬记,九籥有真诠。青青林间雨,勃勃谷窦烟。
松华行将熟,米之酿红泉。