美女颜如花,身有椒兰气。胡为素风生,白草同憔悴。
金鸾委鬓云,愁容怯新媚。黄金固云贵,铸形难铸泪。
已矣复何言,荣名本非觊。
忆昔山中鍊九阳,山头旭日正苍凉。凤笙吹煖云中火,龙药凝成鼎内霜。
灵户启扃森虎籞,中房持戟混桃康。山分秋色侵玄氅,蜗学天书篆败墙。
五鸟花开呼鹿守,千龄桃熟递仙尝。伐毛定欲追神女,歌凤谁能笑楚狂。
种得神瓜如盎大,养来瘦鹤似人长。楼延虚颢殊庭上,树蚀苍霞曲濑傍。
剑气尚堪吞鬼伯,诗䰟端合起獾郎。但求脱粟三升饭,肯负眠云六尺床。
洞雪成浆烹日铸,海苔为纸写风将。举头便觉三山近,小大俱冥百虑忘。
飘零已觉二毛侵,且向西风问苦吟。蜃雨蛮烟十年梦,龙韬豹略一生心。
星垂钟阜知天近,水入秦淮似海深。不是秋帆连夜发,典衣呼酒共登临。
秋霜染得鬓成丝,祗为烟霞劳梦思。谁料杜陵垂白发,得同郑老合襟期。
荷衣荇带烦新制,涧草岩花逞故知。便欲从君同点检,归裁冰茧写成诗。
才名老去惬休官,圣泽高深只自欢。侍宴每容亲绣衮,从游偏许近和銮。
久知琛贽来殊俗,渐喜寰区洽治安。惟有张骞犹未返,玉关秋早节毛寒。
帝德如天覆万邦,定期归棹到龙江。奇才不换金城百,宠命当簪白笔双。
喜极欲持如意舞,醉来应使软舆扛。此情纵切何由遂,吟对西南月满窗。
虞卿草堂虞山东,芳时众集尊前同。花下女歌莺绕树,门前客至鹤开笼。
玉盘落乳卷明月,铁笛度曲来秋风。醉吟互出绝奇句,健笔尽属轩辕公。
别驾声名远,先生节行尊。百年耆旧尽,二老典刑存。
已返辽城鹤,难招楚客魂。人间留翰墨,不独重玙璠。
忆昔山中炼九阳,山头旭日正苍凉。
凤笙吹暖云中火,龙药凝成鼎内霜。
灵户启扃森虎御,中房持戟混桃康。
山分秋色侵玄氅,蜗学天书篆败墙。
五鸟花开呼鹿守,千龄桃熟递仙尝。
伐毛定欲追秦女,歌凤谁能笑楚狂。
种得神瓜如盎大,养来瘦鹤似人长。
楼延虚颢殊庭上,树蚀苍霞曲濑傍。
剑气尚堪吞鬼伯,诗魂端合起獾郎。
但求脱粟三升饭,肯赋眠云六尺床。
洞雪成浆烹日铸,海苔为纸写凡将。
举头便觉三山近,小大俱冥百虑忘。
天上多春色,人间迥不同。
花翻鳷鹊殿,莺过建章宫。
云旂鸾被影,月扇雉含风。
遥瞻翠华近,红日照盘龙。