展开阅读全文
长夏宜高明,缓带散烦窘。
凭轩一超然,目与天共尽。
山从云端现,日就林外隐。
风来草树披,烟生共闾近。
自公况多暇,冲臆无留蕴。
即此可宴居,何须事游轸。
右辅风烟接上都,功成番爱驻州旟。
炉经万物为铜后,田是诸侯假璧馀。
合宴金匏催大白,当年宾从照红蕖。
向来病守成惆怅,不预怀铅奉相车。
万缕金长暖絮萦,雪乾云困遍春城。
冲风力尽飞应怯,试与鸿毛较重轻。
栖鹄云侯迥势开,主人留客侑金罍。
欲知谢尚风流极,赌得将军鼓吹来。
舣船清颍岸,岸豁见高原。桑柘寒烟路,牛羊落日村。
扣舷鱼艇集,争食渚凫喧。去去风波事,逢人未易言。
旧国青山阔,仙岩绿桂春。
金壶柱史客,玉札上清人。
学雾应成市,泠风肯待旬。
他年留半剂,牝谷愿凝神。
展开阅读全文
玉署凝严处,朱栏封殖恩。
其谁赏高节,祗自保孤根。
密幹青杠矗,危梢翠纛翻。
故林兹地隔,新实几时繁。
细籁供风枕,斜阴叠月轩。
雀惊冲叶堕,蝉静抱枝喧。
戴氏当年谱,梁王自古园。
对容金马客,深在玉堂门。
本以萧萧擢,还由冉冉存。
烟能留暝色,粉解记春痕。
拾箨题吟墨,披丛爽醉魂。
爱君同省树,不敢为人言。
国启重雍祚,天推太极尊。
夏祠今化石,尧母旧题门。
不待寒泉养,空流渭水恩。
烝哉王者孝,别庙奉姜嫄。
媚条无力倚风长,架作圆阴覆坐凉。
露蘂一春清袭袂,有人知是令君香。
孤节区区是爱君,危言未达已危身。
豺牙虎爪銛于剑,不为诗人食谮人。