中园秋物晓,清玩日无穷。
暝篠深留翠,寒花浅作红。
鹤鸣残滴露,蜩咽已凉风。
谁伴调丝管,心知忆戴崇。
早夏清和在,晴江沿泝时。
岸风摇鼓吹,波日乱旌旗。
醉帟牵缃蔓,游鬟扑绛蕤。
树来惊浦近,山失悟舟移。
雅俗西南盛,归轺东北驰。
北欢那复得,抛恨寄天淮。
红白戎葵相间繁,含情尽日对书轩。
夫君太恃西垣贵,只爱当阶药树翻。
十顷隋家旧凿池,池平树尽但回堤。
清尘满道君知否,半是当年浊水泥。
阴霞袭晓混层晖,雨势连天泱泱垂。
泼火正投寒食日,催耕并及杏花时。
波生客浦扬舲远,润逼宵挝作掺迟。
把酒命宾聊一笑,吾农喜罢及吾私。
城闉聊属眺,千古恨悠悠。
夏享空台毁,韩亡故社留。
庙祠旌颍凤,溪水识巢牛。
春色依林动,晨烟傍戍浮。
庌驺閒自集,田鹤叫相求。
町篠沿缘密,川葭靃靡柔。
栎墟迷郑鄙,騩路隔轩游。
感昔如吾辈,曾经几斛愁。
肃驾来墟落,悠然瞩霁氛。
飞花缺林影,惊鹭破洲群。
牧径寻还失,荛歌断更闻。
平芜与天远,孤日带霞曛。
梁雉今谁嗅,城狐古不熏。
楚人矜节物,腰艾鬬兰芬。
谁为云亡恨,曾无可赎身。
江山归国路,桃李泣蹊人。
追册君恩厚,题功史笔新。
所嗟经济事,不及相平津。
俊名参吏启,掾事补编堂。
尽取黄金酒,重纡碧鹤裳。
佐庖鲑菜厚,束帙秘厨香。
认得公庭步,鬑鬚白皙郎。
紫汉参横宿雾收,烟江南渡怅夷犹。梦中未省能知路,天上何缘许寄愁。
岂有文鳞凭远客,枉缘香杜怨芳洲。遥知花艳惊郎目,几曲新诗播郢楼。