我有忘忧号,君为忧世人。
欲忧忧底事,胡不暂怡神。
除地墙阴植翠筠,织茎润叶与时新。
赖逢醉日终无损,正似得全于酒人。
倏忽韶光第九旬,无花何处觅残春。
长绳万尺非难具,谁与天边绊日轮。
屦市喧卑极,家林改筑初。藩倾犹置笔,楹破尚逢书。
径草临江府,园畦洛涘居。凭谁遣真意,仁义亦蘧庐。
的晕遥连射圃墙,碧帘烟瓦斗翚翔。
庭中桂树含春早,席外簾衣拂地长。
鱠缕荐盘鳊项缩,酒杯行算蟹螯香。
主翁绶带多欢极,宾辖沈声在井床。
丙御萧萧上翠微,故林泉石共光辉。晓猿夜鹤知无怨,得见山中宰相归。
惊风吹客梦,西落剑南天。
自问何为尔,官牒见婴缠。
遽传非久舍,黎明徒御喧。
俯轮千仞底,仰辔百寻巅。
凭高一以眺,野气正苍然。
崖奔仆僵树,湍躁啼荒泉。
羁禽易去木,奔麇不择阡。
抚物重增叹,去邦邈以绵。
何为久行役,坐使欢心捐。
二山皆在眼,未忍去淮津。
三宿宁无恋,况非桑下人。
把酒同为花下宾,东风一十五回春。
欢情坠若瓶边绠,感绪多干臼里辛。
枚马老能持从笔,夔龙今已避鸿钧。
附尘旧好公须忆,憔悴惟残厌次人。
有客改南辕,春郊驻祖筵。
罇寒禁火国,风暖浴沂天。
茂草平无际,残花惨更妍。
鹿鸣偕计近,簪盍约初年。