汉幄思贤尺诏飞,不材充赋谅非宜。
就令能奏三千牍,未免长安欲死饥。
展开阅读全文
盛夏挟骄阳,于以搆炎熯。歊尘坌天盖,烈御煽云汉。
稻颖茁然秀,涸流不胜灌。田畯恤岁功,释耒共愁叹。
太守忝农使,闭阁重惭惋。曾是谬政纲,曾是滥囚犴。
一食三失匕,冀亦思过半。驰祝诉群望,愿以身塞谴。
先帝隐民癠,致和格灵变。图龙著绘法,令甲布州县。
愚计不知出,奉行安敢慢。外日筑层坛,丙夜封舒雁。
奉匜再三跪,信辞靡虚荐。幸勿为龙羞,敢不报神眷。
翼日耿弗寐,徂野视宵奠。幽血粲静蠲,执事便传赞。
薄诚蒙昭享,距跃私自忭。回车未及税,云油默焉遍。
穷海遂涔涔,笼山兹漫漫。旱麓众卉苏,焦原暍氛散。
寸苗蔚如揠,新波鳞欲涣。何意一溉窘,有望千箱衍。
揆予乏嘉绩,圣诏仰成宪。恤祀神罔恫,昏作人胥劝。
抒藻拙言词,窃用慰群掾。
万里冰轮转斗城,薄帷开望暝寒轻。
金从佛国初移地,玉与仙家便作京。
乾鹊绕枝经下苑,汉刀持夜发连营。
谢郎莫恼修然意,欲把织云点太清。
穹旻炎壒歇,颢气袭中闺。
倦鹊兼河转,初蟾共月西。
客愁无处所,世虑足端倪。
清客才成泫,皋禽且稳栖。
谁为云亡恨,曾无可赎身。江山归国路,桃李泣蹊人。
追册君恩厚,题功史笔新。所嗟经济事,不及相平津。
凄霜刮野转蓬乾,永忆江湖旅鬓残。
身有支离求病粟,爵无公乘免旒冠。
柴车路迥骖驴蹇,栗坞人稀溜鹊寒。
日暮浮云遍西北,客心悽断向长安。
飞槛枕溪光,欢言客遍觞。
暂云消树影,骤雨发荷香。
辛臼橙齑熟,庖刀脍缕长。
蘋风如有意,盈衽借浮凉。
帝梧春早二鸾飞,羁羽孤翻得树迟。
今日并巢阿阁畔,依然同识旧栖枝。
已照金枢穴,初乘玉女扉。
望花愁桂老,数叶畏蓂稀。
汉蚌兼珠隐,边兵背塞归。
持将离妾恨,一问上天飞。