章冠惯趁舞雩春,属疾弥年素产贫。
旧隐却招三径菊,归装不受九街尘。
平时戏服欢为采,日后迎蒲待裹轮。
天下书生皆皓首,牛溪休访续经人。
苑路高高雪作泥,始知春信到芳蹊。
绿波水暖鱼腮骤,缥色陂长麦首齐。
万里碧云随望合,半规红日有情低。
榆牙柳目相看数。枉是回肠付解携。
祖帟难留十里筵,亭皋衰柳但长烟。
班骓不及来时路,黄鹄空惊去后弦。
曾是松心同岁晚,怒无梅信发春前。
南楼漫作凭高计,望尺天涯更有天。
西出都门路,横参送客鞍。
低云能作暝,轻吹不成寒。
天势高无极,原姿秀可餐。
长年伤别甚,作恶叵能欢。
旁行经叶振馀埃,社侣欣闻锡股回。
林鸟入花迎拥裓,江龙停浪送浮杯。
他年应共销香饭,几夕飞谈辩劫灰。
渐次南征知有为,化成今在故岩隈。
豪锥残试墨,纶绶照恩裳。
沿牒天官调,承家父任郎。
曲长溪舫远,宴密酒螯香。
得助江山国,仍缝古锦囊。
螭阶看引羽林兵,罢直还家得使旌。
黼帐三云清晓别,锦鄣千骑上头迎。
鸳沈故瓦秋烟阔,凤下长阿夕照平。
谁伴燕休同把酒,嘈嘈歌鼓亚夫营。
功成有意避斋坛,睨柱无瑕玉更寒。
万里长风收戍旆,三年零雨拂归鞍。
樽中酒美催高会,圯上书閒得细看。
岁晏雪园宾盖少,要须枚叟奉馀欢。
城外斜光角已催,城头倦客首空回。
星霜牢落凋年往,天地苍茫暝色来。
千尾昏鸦愁迥戍,几蹄征马思穷埃。
使君兴罢惟无绪,不是登高能赋才。
展开阅读全文
虬洞閟灵峰,缘虚一线通。
云披双壁敞,树补半岩空。
穊竹森烟纛,飞泉曳玉虹。
重萝不肯昼,阴壑自然风。
岭断天斜碧,崖倾日倒红。
浮邱邈难遇,留恨翠微中。