沈郎已自拚憔悴,惊心又闻秋雨。做冷欺灯,将愁续梦,越是宵深难住。
千丝万缕。更搀入虫声,搅人情绪。一片萧骚,细听不是故园树。
沈沈更漏渐咽,只檐前铁马,幽愁如诉。倘是残春,明朝怕有,无数飞花飞絮。
天涯倦侣。记滴向篷窗,更加悽苦。欲谱潇湘,黯愁生玉柱。
时晴峭寒共忍,镇商量酒户。况清绝、眉月窥帘,玉梅相对愁暮。
怨襟共、山屏翠浅,消魂客似长亭树。蓦飘灯丛玉,鸣窗旧欢重絮。
黯说巴山,话雨夜短,堕篷窗浅雾。又京国、鸣筑搊筝,绮情题满缣素。
刬前尘、鬘天杏约,忍偷换、垂杨金缕。暝堤空,移缆江梅,暗惊眠鹭。
西鹣牒在,北雁书沉,有情枉倦旅。顿悟澈、鬓丝金镜,靓影鸾悄,剑摄痴虹,榻迷花雨。
华年锦瑟,黄尘乌帽,沾巾同下新亭泣,待孤帆、晚截金焦渡。
抟沙几辈,羁游荷锸江皋,世外甚处閒土。
风
小苑槐风静,倦听蜀魄林西。余英湛水,纹纱换影,凉意生诗。
梦回香篆里,浑难辨、曲屏几摺琉璃。似年时,湖山路,垂杨烟艇舣谁。
清露滴阑干,湘弦润,新声知更幽脆。隔断软红尘,认一桁帘衣。
昼愔愔、犹剩春寒,莓墙暗、慵觅旧时题。闲凝伫、芳树远天,烟外径微。
綵胜钗头故故斜。垂杨深巷泰娘家。惜花人更瘦于花。
眉黛可怜虚夜月,脸红从此断朝霞。伤心一语抵天涯。
海棠春,芙蓉晚。特地明妆换。银鹦呼酒,拌得相思更相见。
坐慵鬟翠重,笑怯眉青浅。近尊前小立,无语杏衫茜。
紫鸾箫,丹凤管。金粉江南怨。仙山楼阁,不抵人间绣帘远。
瘦花莺易妒,倦柳骢难恋。醉扶归,鹔鹴残月满。
记得天涯携手处。梦逐征鸿,绕遍东华路。梁燕可知人在否。
相逢也莫凄凉语。
泪眼更看门外树。欲断无肠,苦恨香骢误。最是不堪回首处。
凤城西去棠梨雨。
已误百年期。韶华能几时。揽青铜、漫惜须眉。试看江潭杨柳色,都不忍,更依依。
东望阵云迷。边城鼓角悲。我生初、弧矢何为。豪竹哀丝聊复尔,尘海阔,几男儿。
古墙阴、夕阳西下,乱虫萧飒如雨。西风身世前因在,尽意哀吟何苦。
谁念汝。向月满花香,底用凄凉语。清商细谱。奈金井空寒,红楼自远,不入玉筝柱。
閒庭院,清绝却无尘土,料量长共秋住。也知玉砌雕栏好,无奈心期先误。
愁谩诉。祇落叶空阶,未是消魂处。寒催堠鼓。料马邑龙堆,黄沙白草,听汝更酸楚。
正良宵、玉轮高揭,桂花香堕瑶席。红楼十二晶帘捲,谁见素娥幽寂。
休怨抑,算阅尽清寒,尚有团圞日。持觞太息。问袁渚烟寒,庾楼尘掩,谁与共今夕。
凝眸处,大地山河莹彻。秋容净扫空碧。柔情一缕浑难诉,便抵云罗千尺。
闲伫立,怕只有流萤,来照罗衣湿。婵娟望极。怅佳节难酬,苦吟谁和,虫语咽苔隙。
夜话高斋,碎琼随步归来晚。小窗烧烛对梅花,疏影如相款。
赢得尘襟暂濣。甚清寒、天涯未惯。料量青鬓,几许霜华,角声休唤。
风雪年年,旧吟春事成依黯。素娥深锁冻云低,幽恨凭谁管。
不恨琼楼自远。恨华年、无端暗换。怎生消受,明日旗亭,鹔鹴须典。