飞廉薄怒意云何,肆暴伤春气不和,
可但扬沙迷白昼,也应震海涌沧波。
终霾卷地将飘屋,有噎惊林定折柯。
便欲奋飞联六鷁,宋都未过且悲歌。
展开阅读全文
无马假犊车,岂必朱丹毂。
驾言暂出游,写忧墀穷独。
寻芳不见花,宿莽埋槲樕。
区区十里间,良友始追逐。
晤晤得正人,颇欣富方谷。
书斋大肃条,四面少林麓。
欲作纳凉亭,因兹出求木。
履桥虽云安,欹柱恐颠覆。
临深念垂堂,徒行漫扪腹。
道险能摧轮,畏闻声辘辘。
形骸久衰惫,摇几屡颦蹙。
五方民杂居,濒泽非广谷,
鸡犬或相闻,要知是荒服。
跋涉频问津,引领主人屋。
老稚俱迎门,击鲜馈豚肉。
日暮途修阻,还辕不辞速。
吻燥藉醇醪,餬口资饘粥。
翌日睹新诗,珠玑圆且熟。
可追宝剑篇,高诵素灵哭。
览镜伤春欢二毛,譊譊终日愧贤劳。
追思束晢讥同列,未信卢弃忆共牢。
天气困人浓似酒,雨丝及物润如膏。
兰亭修禊今何在,且学东坡赋老饕。
暮春百卉未舒红,尽日寻芳逆晚风。
谁道倦游鞍马上,且投佳句锦囊中。
首夏霜淫似早秋,坐邀车马愧无由。
提壶见就倾三爵,具馔何尝选百羞。
刚道暖房排旅闷,实图求友慰幽囚。
言归倒载站泥怯,继捧新诗胜赵讴。
僻陋虽无车马喧,支颐时复抱愁眠。
我思蝶梦为园吏,君继云封作地仙。
茶碗捧来休怨后,诗坛哦罢敢争先。
形如槁木追南郭,隐几何妨效嗒然。
祝寿开樽象乐和,傞傞态度屡婆娑。
动空咏德终宵乐,从此修文定止戈。
虽遇严冬喜气和,开筵出妓骋婆娑。
折腰翘袖为公寿,愿赞监军早戢戈。
日长漏永滴铜壶,酒冽杯深困腐儒。
公子殷勤歌舞劝,献酬交错屡传呼。
展开阅读全文
德星堂上排家宴,埙篪合奏延群彦。
彦清好土虚左迎,遂拉友朋来会面。
新礼将行要讨论,旧章欲举须淹练。
乃公功业世无有,剑履应须尊上殿。
冢嗣风流迈阿戎,眸子烂如岩下电。
纱笼名姓鬼护持,阁画形容人健羡。
先几顷献万言书,壮岁曾看百将传。
济世友图任屈伸,穷途絺句殊精炼。
彦享俊逸簉鲍昭,辞藻摛华如会弁。
升平方议戢干戈,粉泽岂宜焚笔砚。
大虑终蒙王凤招,奇谋靡仗无知荐。
子适挥毫八体具,怒猊渴骥获再眄。
但当宝惜比兰亭,未可捐去同秋扇。
彦隆能挽两石弓,丁字不识橐鞬便。
冲完遥忆蔺相如,衣绣莫夸江次倩。
彦深和粹贵公子,醍醐味美夸珍馔。
一善拳拳早服膺,射策君门尝决战。
起家正可二千石,筮仕宁希百六掾。
坐中我是江南客,万里寻盟负恩眷。
下齐弗免田横烹,奔楚漫劳吴子唁。
藉酒破愁兹不胜,凭诗遣兴何曾倦。
匠巧旁观祗汗颜,椟藏待贾宁沽衒。
可堪僵仆雪填门,无奈裂肤风劲箭,
范叔绨袍也自寒,须贾故人空恋恋。