得闲便入郑公乡,交到形骸彼此忘。伤逝已枯双热泪,述哀难状九回肠。
一樽谁为浇诗块,万感无端扰酒狂。老圃剧怜香晚节,女贞枝上月如霜。
抚今追昔感何如,劫后偷生十载馀!不速欣逢花雪月,相思怕见画诗书。
琴弦寂寞悲中散,砚席凄凉怅左虚!自顾鲰生庸福薄,归来弹铗已无鱼!
过从晨夕廿馀年,城郭人民几变迁!种德如公宜上寿,埋愁似我愿长眠!
及身早定千秋业,入梦难图一面缘!通德门中无恶客,好将此语慰黄泉。
门户中衰觉命悭,逆来顺受亦安然。琴因养性非关趣,诗为娱情不在传。
斑管转工修野史,锦囊并贮看山钱。可怜无限缠绵意,岁月蹉跎又一年!
容易秋风感不禁,最无定局是晴阴。愧非大海回澜手,犹有闲云出岫心。
闻事每惊当世混,读书且喜住山深。寰中碌碌谁知己,抱膝聊为梁父吟。
哭君不独在私情,顿失枌乡一老成!棺未盖时还望活,梦当酣处尚疑生。
病因忧国筹防海,人念倾家助守城。犹忆追陪公宴罢,西窗话雨到天明。
门户中衰暗自伤,调停骨肉费思量;医家每苦无良药,免俗殊难出妙方。
世事十年双泪眼,人情一日九回肠!编篱插棘慇勤护,为爱黄花晚节香。
十日晴无一日阴,今年青帝爱人深。看花不离杯中物,谀墓羞藏箧底金。
经世有才长落拓,感年无病也呻吟!何时得遂澄清志,独立苍茫耗壮心?
一代义声震四方,独从台榭望馀光。有情梧树祗留影,无主梅花空自香。
供养文人怀此老,收藏图史望贤郎。不堪竟读「南征咏,」林下泉声咽夕阳。
群山缥缈意闲闲,风景依稀俗累删。荷笠野翁驱犊返,携筐村女采茶还;
断云过岭吠黄犬,落日照波飞白鹇。争奈未曾离别惯,归心急处水潺潺。