自昔番禺统府雄,君恩暂许领元戎。
不羞短发垂肩白,且爱前旌照眼红。
笔久不灵妨草檄,臂新无力怯开弓。
即今超距多枭俊,安用辎车载此翁。
初阳收久雨,淳祐第三春。
聊与众行乐,稍欣农食新。
俱蒙青帝力,莫问紫姑神。
座上遨头作,流传遍郡人。
春圃莺花围席,秋堂风露入帘。
宁以肩承蹴踘,不将手触牙签。
高为峰岚下涛江,极目森秀涵苍凉。
始知著色未造极,台似丑女施铅黄。
惊泉骇石聚幽怪,巨楠穷柏蟠老苍。
鹿门寺,华子冈,神雷鬼电或取将。
是耶非耶远莫详。疑闻钟声起晻霭,
似有帆影来微茫。陌穷渡绝雪满坂,
驴鞍钓笠分毫芒。炎曦亭午试展玩,
坐觉烟雨生缣缃。古来绝艺必名士,
俗史辟易安敢当。大年脂粉米老狂,
先朝仅数燕侍郎。吾闻汾阳子,
贵购父画一笔不许它人藏。矮屏短轴已可宝,
况此四幅垂华堂。呜呼主人谨护守。
作庆历诗赓石介,读开元报喜孙樵。自节蒉桴谐律吕,岂无木铎采风谣。
不向莺边系宝鞍,海门东畔把鱼竿。无蒲萄酒博太守,有竹枝歌传小蛮。
到处名山留屐齿,看来元气在毫端。绣娃辛苦描新样,肯信春风放牡丹。
掷柳迁乔大有情,交交时作弄机声。洛阳三月春如锦,多少工夫织得成。
恰则垂髫两髧,俄然揽镜千丝。昧老聃守黑义,动墨子染白悲。
世无识面仙者,或言飞过洞庭。望斗气半空紫,冲秋霄一点青。
嘘呵肌理泉润,拊摩德性玉温。可谓无毫发恨,何曾犯斧凿痕。