鸦啼曙色尚朦胧,惊起山房梦蝶翁。始悟区区大槐里,不如栩栩乱花中。
不妨割肉喂豺狼,和约依然堕渺茫。未必与吾盟夹谷,且须防彼劫平凉。
自从出腹来,未尝识奇伟。顾瞻忽眩晃,冷汗如泼水。
蔂梩而掩古无讥,何必封崇揭祸机。到得珠襦金椀出,始知裸葬不为非。
禅学年来亦自衰,大丛林属小阇梨。寒翁庵子如蜗壳,却有弥天释住持。
至郭陪清语,留衣示别情。奈何凤翔骨,不得宪宗迎。
菰甘因辍送,荔熟亦均分。食指真欺我,脾神不似君。
一春闵雨动龙颜,晓殿权停贺雪班。林下散人看邸报,也疏把酒废游山。
始予丱角来,家君绾铜墨。县斋多休暇,县圃足戏剧。
虽云嗜梨栗,亦颇窥简册。弟妹俱孩幼,亲发方如漆。
后予捧檄至,轩盖候广陌。于时志气锐,门户况烜赫。
郡花照席红,湖柳拂鞍碧。耆老互问讯,酒饩纷狼籍。
今予挑包过,城郭宛如昔。高年凋落尽,满眼少朋识。
管子仕瘴烟,屈叟掩泉穸。荜门访旧师,目闇面黧黑。
买醪与之酌,往事话历历。既生异县感,遂起故乡忆。
吾翁墓草深,高堂已斑白。贫居滫髓空,远游温凊隔。
二季官海滨,女子各有适。曾不如阿奴,碌碌在母侧。
回思盛壮时,去矣复难得。因成临川吟,吟罢泪横臆。
春煖披香殿,夜寒长信宫。帝方安祸水,妾敢怨秋风。