坱圠司元化,回环列众真。
有称金阙令,无访玉楼人。
佞幸传呼至,师臣伛偻迎。
暮年灵寿杖,幸自可扶行。
调发烦三郡,跳梁满四郊。欲平绿林乱,先革白茅包。
清昼狐归穴,和风燕返巢。姑行龚遂策,不必待锋交。
叔夜形骸已不堪,安能扶曳事朝参。
添千茎雪希临镜,省一条冰细署衔。
续补亡诗存古意,广崇有论矫清谈。
暮年坚壁惟东涧,老子方渠未免惭。
熟读执事文,恍如入宝山。
瑰异千万种,一一无可删。
瑶草既俯拾,珠树亦仰攀。
美玉不知数,照映穹壤间。
大者中圭瓒,小者堪佩环。
居然郊庙器,胡为委荆菅。
嗟余颇识宝,对之清涕潸。
携寘蔀屋内,虹气惊市阛。
常恐阳虎辈,窃去亡繇还。
何当变姓名,袖出函谷关。
月中玉女虽严冷,雪里瑶姬转丽华。
不管达官怕木稼,且留处士爱梅花。
雄乌忽变作雌霓,太守为坛水畔祠。
多谢龙公来挹彼,寄声风伯莫吹之。
麦残黑穟差伤晚,秧出青鍼未过期。
想见铃斋闻点滴,银钩满纸又成诗。
输云世故,千万态、过眼谁能殚纪。只履携归消许急,日暮行人问邸。麝以脐灾,狨为尾累,焚象都因齿。后之览者,亦将有感于此。
检点洛下同盟,萧疏甚,白发戴花人几。一觉__,笑仆家越石,闻鸡而起。颜发俱非,头皮犹在,胜捉来官里。俗间俚耳,未曾闻这腔子。
三年于赤子,摩拊极殷勤。
令尹留方寸,吾民受一分。
宛如小滕国,突过大冯君。
四境风谣美,诸公必采闻。
遍行海角与天涯,烟阁云台不似家。
无肉并无子猷竹,失侯不失邵平瓜。
难藏白发惟菱照,晚悟朱荣若槿花。
惭愧孙曾来贺岁,劝翁椒酒各斟些。