一闻尧禅后,洗耳急归休。邻叟嫌泉浊,牵牛饮下流。
满怀干世策,自请戌边城。
不得兵书力,翻成礼部名。
妓方调锦瑟,客已吊丹旌。
都下人来说,还因喜丧生。
久罢长鲸吸,宁逃鼹嘲。
不蒙药王力,误绝菊生交。
扑鼻诗情动,浇胸世事抛。
暮龄寻旧好,如以漆投胶。
千林黄落涧冰坚,应是江湖作雪天。
偶有客过居士室,绝无人识孝廉船。
绣衣二使交章荐,黄册诸郎律赋传。
莫向明时嗟不遇,乃翁穮蓘子逢年。
书筒旧岁尚谆谆,曾几何时哭蜀珍。对紫薇边还老手,近红云处立长身。
禁中视草蒙天笑,湖外埋轮触相嗔。直气雄辞俱已矣,西风怀友一沾巾。
十日阴霾潦未乾,可堪送汝上征鞍。
店荒待米晨炊晏,桥毁呼船野渡难。
尚喜山公铨综允,莫愁冰氏户门寒。
笔耕无准先畴薄,且着青衫揖上官。
晚赐延和对,言公去国深。
遂良垂白发,臣甫抱丹心。
驰驿无银信,移麾有玉音。
遥知遗奏上,未免动宸襟。
某邱某水晚重游,绝胜才翁在许州。
懒学少年条痛楚,且同骚客赋牢愁。
悬知五鬼为渠崇,不晓三彭有底仇。
兀坐蓬窗无意绪,冻蛩唧唧更鸣秋。
走本山中人,感激趋燕台。
谬辱弓旌招,愧乏谋议陪。
先生如春风,盎然嘘陈荄。
晓入开玉帐,夕话扃铃斋。
下榻惊一府,撰杖穷千崖。
岂曰君畜伋,实惟子视回。
岁晚谋北辕,凄其难为怀。
欲言先菀结,既决犹徘徊。
是日戒行李,送者皆邹枚。
兵厨遗珍饷,祖席罗宝钗。
下令许卜夜,宁畏街鼓催。
诘旦枉牙纛,山宁陈金罍。
都人如堵墙,谓我何荣哉。
未闻从事去,亲致元戎来。
缱绻谈至夜,霜月照露苔。
长跪抱马足,离绪焉能裁。
丽谯落天杪,怅望空倚桅。
昔人死知己,骨朽名有埋。
公有管乐姿,愚非温石才。
他时倘后凋,安敢忘栽培。
宿昔髫年忽旄期,登临筋力尚支持。
酒肠无恙重开禁,药性皆谙懒问医。
夜漏犹披灯下卷,春风不染镜中丝。
销磨未尽惟吟癖,锻了新诗改旧诗。