许奉太夫人以往,欧迎大君子而行。
无惭当日四门祖,起敬同时六馆生。
反哺儿怜亲老大,将雏翁喜世升平。
刘诗未必如韩笔,聊见临歧折柳情。
忆昔陪真率,华居甫落成。坐宾来堕帻,侍女出弹筝。
无复吴趋曲,空馀楚些声。九泉见忠简,应问老门生。
昕朝避黄屋,露祷动苍穹。野老安知帝,豚蹄赛社公。
地行臣耄矣,稽首告天公。藉草千场醉,留花十日红。
腥腐年来懒啄吞,褵褷惟有顶丹存。
长吭偏到清霄唳,病翅犹当霁月翻。
云杪孤飞因避箭,殻中新鷇各乘轩。
士衡晚抱无穷恨,谁向华亭酹一樽。
往前曾爱铭文嘱,老病安知拟议差。
柏下人埋将宿草,管城子秃已无花。
自惭吾匪三长史,谁误君寻五作家。
今代李邕领袖手,往来碑版不须嗟。
虽有隆乾手泽传,空疏岂敢望谈迁。
春秋笔绝经谁续,光岳气分材少全。
老去汗颜惭巧斩,向来执手付遗编。
文名史学都休矣,追诵尧言一泫然。
旧人仅有鲁灵光,银信翩翩下帝傍。
龙去十年闲卧洛,凤来一日再鸣阳。
玺书下访刍言急,月食回思榄味长。
善类合离关世道,祈公趣驾勿循墙。
自从混沌死,万象困穿凿。
淳风谁挽还,古意日漓薄。
余幼胆轮囷,泛滥通流略。
短篇堪掣鲸,片文可驱鳄。
吾尝观窍妙,渠敢讥杂驳。
北未陟崧岱,南仅览衡霍。
菊坡评三隽,竹隐表一鹗。
虽为世流传,未经圣删削。
晚岁历九州,导从惟一鹤。
飘然乘刚风,腾而上寥廓。
金色大千界。水涡几万落。
荒哉叹陵阙,蕞尔辽城郭。
遂窥子宗庙,尽见佛楼阁。
叫开阊阖云,耳闻钧天乐。
吾持此安归,喜极还惊愕。
恍疑缘崖坠,又恐行路错。
诗魔暂辞去,来如隔日疟。
易展垂天翼,难踏实地脚。
万病皆有方,惟狂不可药。
拙吟示儿曹,聊记武公谑。
鹄袍再著姑行法,雁塔重来定策名。大尹前呵宽贾岛,相君十反访州平。
故溪旧有钓鱼石,平地今多陷马坑。不信天公囚两鸟,一鸣会遣百虫惊。