溪亭春晚共离觞。何许是衡阳。香罗初剪征衫好,东风里、快马轻装。
市远擘张閒暇,年丰虎落相羊。苍梧云尽暮天长。
山色似吾乡。莺啼绿树飞红雨,三千里、处处耕桑。
说与年年归雁,重来应念潇湘。
无子未尝忧,有子悲不育。妙赞世所稀,我穷焉得鞠。
所嗟百日间,奔走无停躅。贺者犹在门,房中已闻哭。
汝病吾不知,汝名人已录。我无高飞翼,安用烦羁束。
奉身如拱璧,世乱遭指目。祸福来无端,每虞连骨肉。
殇子古称寿,彼苍非汝毒。勿羡彭与
结屋清溪上,白云与为邻。云影常在地,溪光净无尘。
馀晖及山木,晻映忘冬春。逍遥窗户间,亦足娱心神。
相望彭泽宰,仕止孰由人。忽忆桃花源,悠然思问津。
戎马生淮甸,烟尘暗江湖。银峰万家邑,转目成丘墟。
番君祠既燬,张相墓应芜。千年豪杰堀,但见豺与狐。
四邻更问罪,毒螫焉能祛。牺牲待境上,玉帛既与俱。
谁将庇吾民,跂踵待来苏。两属固非策,瓜分岂良图。
干戈日相寻,山谷皆储胥。甘心仇彼壤,斩刈互相踰。
衅同虞芮争,祸岂蛮触殊。相倾各恃援,肯复哀无辜。
福星临婺渚,千骑专城居。威行征伐外,泽被凋瘵馀。
招携自有道,不亟亦不徐。运步理必复,寒谷春阳嘘。
湓浦覆巢穴,宫亭偃根株。永谢西江水,还同涸辙鱼。
含垢廓洪度,推诚开戆愚。汝才吾与达,勉思致名誉。
汝武吾爪牙,所当应时需。难若春冰释,冤似水涤除。
父子再天日,妻孥欢室庐。向来锋镝地,画作瓜芋区。
始羡生人乐,力耕供赋需。譬如涉渊水,公作济川桴。
又如沟中瘠,忍死待公哺。况非遇公贤,此邑今何如。
我欲留公像,英姿照里闾。穹碑铭伟绩,螭首而龟趺。
所示只一乡,所传唯道途。作诗颂公德,纪实辞不诬。
子孙又子孙,歌咏无时渝。方伯及连帅,视公为规模。
外合中函四顾平,大明东出月西生。莫言直上难回首,千仞峰头踏地行。
山上元来更有山,梯云拾级不辞艰。五车合着烟霞外,三尺潺流水石间。
悲秋才罢又伤春,洛浦迷魂泽畔身。尘事转头都是梦,总将哀怨属何人。
六经明晦总关天,白首穷经续断编。石介不生王令死,荒郊古冢鬼谈玄。
古阆山高剩蕨薇,与君同隐惜君归。桑榆逐煖空匏繫,百里层霄看鹤飞。
閒思水乐访深幽,清浅还登泛月舟。欲与西湖添胜迹,南屏老子最风流。