沿洲杜若,蔽石江蓠,荒庙幽馨惹。细花开向无人处,几点自成风雅。
嫣红淡赭。是暮雨、罗裙吹化。题赠他、真本离骚,尽付湘灵写。
随意自开自谢。怅荪桡轻过,搴未盈把。断崖何处,胭脂买、空想倚舷临画。
凄凉在野。谁伴汝、月宵烟夜。须异时、移缀渔庄,从楚江归也。
游丝乍绕,芳树渐齐,偶踏画桥红雾。柳外高楼,一片嫩烟扶住。
缭墙边、浅递流莺语。为惋惜、桃英万点,随风细细吹去。
窈窕寻私路。记草色香痕,旧曾相遇。欲饮琼浆,定少丽人怜与。
枉多情、门掩无敲处。笑此日、吟魂醉影,化濛濛花雨。
半房花影红窗晓,日色堪嫌。睡味才甜。梦醒春风暖玉纤。
罗衣著罢晨妆懒,故淡眉尖。笑倩郎添。证以菱花镜一奁。
柳丝影里魂栖住。侵晓背人寻伴去。草黏飞絮掩行踪,水漫落英迷出路。
蘅皋日晚无从遇。想在春风飘荡处。粉香吹结枕边云,花气蒸为床上雨。
镜里红酥只对看。机边锦字懒催完。英台飞过玉栏杆。
鬓压花蔫春枕薄,手搓唇碎夜炉寒。偶忘日子问鸦鬟。
春苔覆堞日痕蔫。鸱啸墓门边。雏蓝嫩紫催寒食,晚风里、乳蝶双眠。
月底梦回,伤心缇骑,感慨看江烟。
两眸酸泪泻如铅。倚石诵遗镌。浇残一盏梨花酒,浸千尺、碧血黄泉。
鬼马踏云,群雄夜集,阴火射坟圆。
残月堕无声。山睡初醒。马蹄得得自敲星。兜路秋藤风过处,几点流萤。
游笈惯飘零。此地频经。客程回首晓霞生。一带人家閒裹住,炊瓦烟青。
燕子矶根急浪舂。浪痕遥飐水灯红。无数帆樯先后发。
乘月。阿谁能唱大江东。
呼起当年吴大帝。贪睡。不知船上有英雄。独立柁楼吞沆漭。
箫响。一声惊起万鱼龙。
毛锥愤然跃起,向黄生诮骂。我依汝、寒雪秋萤,每生鲜蕊如赭:枉劳却、霜颠杵杵,几回贬我西风价。
愿退归泥冢,今宵与君辞也。欲答还惭,贱子有罪,幸中书宥赦。
打蕉雨、常送凄凉,舍君谁伴长夜。益州来、鸾笺十版,邺中到、雀台一瓦。
暂陪君、联个因缘,顺时聊且。他年脱颖,共尔高飞,厕玉堂金马。
奉帝诏、撰词木芍,草赋长杨,一腕云烟,彩毫浓写。
雕犀制格,镂金装管,珊瑚十丈镌为架。盥蔷薇、秋露垂垂洒。
风灵雨怪,遥携蛇影龙魂,万里勇赴其下。朝回解橐,付与涛姬,许玉纤共把。
惯用尔、双蛾青到,对镜工描,两蝶黄来,倚窗学画。
芳津润汝,脂唇呵汝,鼠须麟角风流老,待功成、才劝中书驾。
锥兮掩帽垂头,一笑而行,汝言尽假。
蛱蝶不知愁,对对春风舞。卐字栏边舞不停,舞过花阴去。
燕子不知愁,对对春风语。丁字帘前语不休,语上雕梁住。