芜城惹赋,金谷迷香,梦里旧游暗引。飙轮掣电,逝水回澜,犹写落花馀韵。
记衰音、撩乱萦弦,琴心因谁绝轸。半摺吟笺,箧底尘封重认。
还又仙都小寄,波腻风柔,琐窗人静。云鬓荡影,缟袂兜春,沾遍杏烟樱粉。
最无端、艳冶年光,付与愁围病枕。问怎把、永昼恹恹,艰难消尽。
万红深坞。怕香魂易散,九洲先铸。铸千寻、铁网淩空,把花气轻兜,珠光团聚。
连袂人来,似宛转、蛛丝牵度。认云烟缥缈,远共海风,吹入虚步。
铜标别番旧谱。借云斤月斧,幻起仙宇。问谁将、绕指柔网,作一柱擎天,近衔羲驭?
绣市低环,瞰如蚁、钿车来去。更凄迷、斜阳写影,半捎茜雾。
一片斜阳,认古甃颓垣,蝌篆苔翳。倦影铜驼,催入野花秋睡。
尽教残梦沉酣,浑不管、劫馀何世。看凄迷、废垒萝蔓,犹似绮罗交曳。
艳尘空指前游地,黯销凝、屧香黏蕊。大秦西望苍烟远,谁解明珠佩。
重溯故国旧闻,记八骏、曾驰周辔。惹赋情绵邈,春痕长晕,穆瑶池际。
彗尾腾光明月缺,天地悠悠,问我将安托。一自鲁连高蹈绝,千年碧海无颜色。
容易欢场成落寞,道是消愁,试取金尊酌。泪迸尊前无计遏,回肠得酒哀逾烈。
炫芳丛,鞓红欧碧,年华又如此。玄都观里,谁省识重来,赢得憔悴。
已谙世态浮云味,吟怀懒料理。算也似、粉樱三见,归期犹未计。
风流弄绝塞胡妆,依然未减却、天姿名贵。闲徙倚,问可是、洛阳迁地。
尽消受、蛮花顶礼,引十万、红云渡海水。还怕说,宝栏春晚,宵来风雨洗。
山市驰橇,冰坛竞屐,胡天朔雪初乾。已霁仍严,将融又结,疏林惯写萧闲。
风裁争峻,指松柏、相期岁寒。飘零休诉,人远天涯,树老江潭。
年时苦忆长安。云斗尖叉,吟兴遍酣。官阁梅花,梁园宾客,梦痕一样阑珊。
暮秋千叠,拥云气、横遮乱山。凄迷谁见,鸿爪西洲,马首蓝关。
孰肯黄金市。叹荒邱、尘封峻骨,一棺犹寄。知否恩如花梢露,花谢露痕晞矣。
况幻影、游龙清戏。人海茫茫银波外,问欢场、若个矜风义。
原惯态,是非异。
征轺曾访鸣珂里,黯馀春、小桃零落,绮窗深闭。旧梦凄迷无寻处,消息翠禽重递。
算吟债、今番堪抵。记取仙槎西来夜,荐灵风、倦枕惊涛里。
残酒醒,绛灯灺。
屐痕侵败藓。自寻寻觅觅,岁阑心眼。霜林弄秋绚。
挟西来金气,别严妆面。乔松翠健。羡只许、寒禽高占,似宣和、画本偷传,虬影鸷姿重见。
还看。山眉愁倚,薄黛含颦,倦鬟堆怨。美人骚畹。迨迟暮,转凄艳。
尚依然绿遍,平芜如此,岂必花时堪恋。对西风,料理清吟,赋情自远。
送征帆远去,孤馆悄归,只怜排闷无计。绣椅空时,锦茵凹处,坐久馀温犹腻。
银褪糖衣,灰残芋尾,分明眼底。恰匆匆、如梦相逢,那信伊人千里。
红萼新词漫拟,怅伶俜倦旅,岁阑心事。听笑语谁家,暖人翠樽芳褉。
尚逢驿使,梅枝折寄。冰雪邮程西比。不辞化、一缕离魂,黏入缃苞寒蕊。
何人袖手,对横流沧海,一样无情似湘水。任山留云住,浪挟天旋,争忍说、身世两忘如此。
千秋悲屈贾,数到婵娟,我亦年来尽堪拟。遗恨满仙源,无尽阑干,更无尽、瀛光岚翠。
又变徵遥闻动苍凉。倚画里新声,万松清吹。