一叫一勾勾,
两叫两勾勾,
三叫日出满天红,
驱散残星月朦胧。
庐山竹影几千秋,云锁高峰水自流。
万里长江飘玉带,一轮明月滚金球。
路遥西北三千界,势压东南百万州。
美景一时观不尽,天缘有份再来游。
展开阅读全文
卿家居三川,大河环蜿蜒。吴山在西土,华岳翠东天。
泾渭水浩瀚,终南固南边。蓝田关倚碧,秦岭横紫烟。
太白峰高处,炎天雪似绵。今卿年本迈,归志不留连。
火帝当时节,沿途善保全。陆行还谨宿,乘舟渡深渊。
智人能识已,独不仗生前。慎突晨烟进,摇鞭紫陌迁。
虎牢逢故垒,汉楚孰英贤。铜驼闻挟弹,翁仲立巍然。
伊洛天清水,梁唐今几年。崤函西入国,潼道扼黄埏。
百二山河壮,英雄在守焉。至老经遥涉,胸开意自便。
人情偶相合,相离更何言。我不能人教,卿当自勉旃。
旭日射山岩,岚光如翠色。鸣凤在高柯,育雏傍崖侧。
风来楸叶红,寒雁起塞北。江流护周回,天澄云影碧。
碲礴气氤氲,鸿濛太古积。灵秀峙嵯峨,仰瞻常晨夕。
倚天来何时,孰谓题名籍。朱湖洞中仙,蟠桃径一尺。
时雨济八荒,万物皆精爽。遥岑敛白云,岩壑尽轩敞。
啼莺舞林麓,民乐更何想。树底清风生,花馨送至往。
野人入市沽,沽毕还山上。庶士问民瘼,王纲仁义掌。
智人若峰峦,天下有所仰。埋云叠嶂松,微音琴抚响。
钧天奏兮列丹墀,俄翩翩兮凤凰仪。
敛翱翔兮栖梧枝,彼观德兮直为我辞。
展开阅读全文
苑中高树枝叶云,上有慈乌乳雏勤。
雏翎少乾呼教飞,腾翔哑哑朝与昏。
有时力及随飞去,有时不及枝内存。
呼来呼去翎羽硬,万里长风两翼振。
父母双飞紧相随,雏知返哺天性真。
吾思昔日微庶民,苦哉憔悴堂上亲。
歔欷歔欷梦寐心不泯,人而不如鸟乎将何伸。
展开阅读全文
游山智盘旋,俯谷仰奇巅。
松声细入耳,云生水石边。
敲竹猿长啸,临弆视鹿眠。
白鹤来天翅,玄羽衣裳鲜。
采芝携桂子,任意恣蹁跹。
野人溪外语,黄莺啭更便。
山静鸟归疾,林深紫暮烟。
樵还渔罢钓,畅饮乐吾年。
展开阅读全文
望西南隐隐神坛,
独跨征车,信步登山。
烟寺迂迂,云林郁郁,风竹珊珊。
一尘不染,浮生九还,
客中有僧舍三间,
他日偷闲,花鸟娱情,山水相看。
忙着征衣快着鞭,回头月挂柳梢边;
两三点露不成雨,七八个星犹在天。
茅店鸡声人过语,竹篱犬吠客惊眠;
等闲推出扶桑日,社稷山河在眼前。