苦用吟心续祖灯,得君印證愈分明。一聆此日鸡窗话,尽洗前时蚓窍声。
飏柳轻风寒忽暖,催花小雨湿还晴。眼前总是诗光景,可惜明朝又远行。
自抱桃笙过竹林,浓阴一片直千金。清眠尽晚无人唤,时有风鸣石上琴。
小床蕲簟展琉璃,窗外新篁一尺围。正午云桥疏雨过,冬青花上蜜蜂归。
着身平地更多忧,一棹思为泛宅谋。昨夜西风边报急,防江也要钓鱼舟。
山行十里少人家,客子贪程怕日斜。倦坐松根需足力,轻风满面落藤花。
筑亭疏沼隔尘埃,白白朱朱次第栽。人面春风俱不老,板舆日日看花来。
绿萝翳翳结高林,烟吐霞吞一径深。半夜松凉鹤先睡,满山明月自横琴。
一涧寒泉九节菖,酿泉为酒冽仍香。玉卮捧处慈颜喜,眉寿方岩共久长。
有时山洞拾荆薪,应遇真仙对弈春。多少胸中高著处,尽教饶尽世间人。
秋池清晓濯玄云,鸲眼辉涵紫玉文。细字黄庭应写就,莫将容易博鹅群。