桑竹森森绕屋边,美池清泚浸良田。桃源只在桃溪上,不信壶中别有天。
晚菘早韭各随时,霜薤青青间露葵。甘脆自堪供小摘,不须他觅养神芝。
紫锦囊缄五岳形,白书黑纸秘黄庭。何如琴几焚香坐,细读包牺一卷经。
自傍青牛种早粳,炊来玉屑满盆香。休论服日餐霞事,只此延年第一方。
阡陌纵横尚宛然,知他耕耨是何年。果然绝粒轻能举,底事仙人亦有田。
赤伏君王访旧游,富春男子只羊裘。一竿本为逃名去,何意虚名上钓钩。
九州四海沸如汤,问舍求田策最良。豪气到头成底事,未容欺客卧高床。
杨柳万丝堆怨绪,丁香百结锁愁肠。小桃先得东皇宠,莫妒东风过海棠。
俗尘汩汩负清游,重出城来已暮秋。水洗柳根攲断岸,霜摧芦叶拥荒洲。
乡音不到愁来雁,野性无拘羡去鸥。可惜一堤明月好,隔关难作夜深留。
佳节相过共举觞,为萸菊醉亦何妨。须知我辈襟怀事,不是时人酒肉狂。
落雁影边寒水碧,归鸦啼处夕阳黄。诗翁樽俎风流在,老气横吞年少场。