断帆秋水送将归,满目黄花细雨飞。
泪尽报恩惟一剑,要离冢上血沾衣。
一回憔悴望江南,不记兰亭三月三。
花自无言春自老,却教归燕与呢喃。
张衡愁处起离情,不见黄州王子声。
絮酒只鸡千载事,楚天明日是清明。
东风吹展半廊青,数叶芭蕉未拟听。
记得楚江残雨后,背灯人语醉初醒。
世事玲珑说不周,慧心人远碧湘流。
都将舌上青莲子,摘与公安袁六休。
赤日行天岂去时,山阴残雪夜何之。
飘花漱石寒如许,曾见袁家五泄诗。
城南烟色远萋萋,高宴城隅日未低。
最是一春撩落处,秋千斜月画楼西。
眼里衡湘一个无,文情吞汉武吞胡。
锦衣跃马吾何泣,十载穷交在两都。
孙刘要使不三公,点滓微云混太空。
比似陶家栽五柳,便无槐棘也春风。
石墨画眉春色开,有人江上寄愁回。
转风湾底曾回烛,新妇滩前一咏梅。