陇西千里向平原,西笑时时绿羽翻。
不似祢生终见杀,止因能作世人言。
拜朔台前春色深,碧云江上几沉吟。
霏红腻绿莲花女,抽尽芭蕉一卷心。
自是精灵爱出家,钵头何必向京华。
知教笑舞临刀杖,烂醉诸天雨杂花。
临章楼畔唱歌频,乱飒花枝记饮巡。
定去扬州须说与,相怜还是故乡人。
金沙原与蜀通津,路出黔阳千里尘。
何事不教东一线,兰沧千古为他人。
鬼气临参不肯降,时时兵甲问南邦。
天开贵竹当雄楚,地拥西台接丽江。
兵风鹤尽华亭夜,彩笔鹦销汉水春。
天道到来那可说,无名人杀有名人。
清朝不见小弥天,竹坞炊茶过午烟。
解是雨花新浴佛,诸天谁供洗儿钱。
麻姑山水蔚蓝天,醉墨横飞倚少年。
却被倒城人笑煞,太平桥畔野僧眠。
枫叶沾秋影,凉蝉隐夕晖。梧云初暗露,花露欲霏微。
岭色随行棹,江光满客衣。徘徊今夜月,孤鹤正南飞。
平昌四见碧桐花,一睡三餐两放衙。也有云山开百里,都无城郭凑千家。
长桥夜月歌携酒,僻坞春风唱采茶。即事便成彭泽里,何须归去说桑麻。