夜分犹自廉纤雨,忽听朝来鼓角鸣。天末浮云归远浦,海东华日上高城。
冲泥騄駬还骄气,愁湿黄鹂作喜声。挥策偶成如意舞,五云深处是神京。
玉堂得告病初深,归卧南池白璧沈。梁月疑瞻千里面,江云空寄百年心。
新阡起表人争读,旧馆留诗客自吟。我按越声歌楚些,海天愁绝昼阴阴。
寝殿春开祀礼成,青林列炬散公卿。啼猿不尽垂胡恨,班马惟闻隔涧声。
陶器应当流水设,野田还想历山耕。泰陵又长新松柏,洒泪苍崖夕照明。
三冬文史粗酬意,千里音书慰所知。秋水梦陪菰米饭,春园惭负杏花枝。
平生温饱元非志,前辈经纶自有基。心许扁舟同晚节,藕花风北水东涯。
山人田舍水东涯,草野盘餐颇自颐。醅熟新虾方制米,麦秋鲜鳝亦成丝。
香攒翠角菱收日,光烂银船藕上时。供奉曾叨大官馔,衰迟刚与此相宜。
与君合志复同年,尔汝忘从揔丱前。北郭林丘频往返,东冈泉石更延缘。
行藏意气宁相远,老大头颅忽自怜。早晚投簪还旧隐,葛巾藜杖共悠然。
宦海清声不愧天,中年归袖已飘然。秋花盈把陶翁径,春水平湖贺监船。
教子頖宫期远大,作宾乡宴礼周旋。葛巾藜杖从容地,共指人间自有仙。
旧游烟景到仍迷,岁月重惊几摄提。同济叨随元礼棹,幽寻疑入武陵溪。
华轩古塔从登眺,好鸟秾花费品题。隐隐湖心来往路,路人堪号使君堤。
当岩开洞据空明,幽事关心病亦轻。树杪烟轻茶欲沸,石傍苔破笋初生。
山童池汲时兼钓,林鸟檐栖夜不惊。忽讶笙簧自何许,荆扉西畔起松声。
前驱驻马问林塘,遥望褰帷见绣裳。松径画轮重有辙,草亭诗刻旧凝香。
官阶秪任归青简,民隐还应入皂囊。惭愧山人疏懒惯,旋求巾舄为君忙。