文悯坟头野草荒,穹碑十数倚残阳。拜台樵牧时相戏,祭案牲醪久未香。
表卧寒烟无语鹤,路横顽石是眠羊。凭君摆落兴衰意,醉就邯郸道士床。
君侯判沔共称贤,台檄还兼县宰权。地接郡郊连雨泽,天从郎位借星躔。
路人尽道迁阶近,野老争誇得惠专。守令之间见龚卓,新收故事更堪传。
北扉中秘日委蛇,谁遣同袍又别离。司马病容青镜改,狄公心事白云知。
秦淮野水秋通闸,建业樯风夜引旗。我有思亲无限意,随君先到汉江湄。
万里安南薄大瀛,王臣遣谕出槐厅。香生晓殿衣初赐,光照晴郊节暂停。
宇内自应同化日,斗南今复见文星。羊城桑梓还增价,天使称觞上鲤庭。
天王封册重宗盟,选使西曹得老成。范氏子孙看百禄,汉家恩礼厚东平。
方持玉节浮槎去,却与青春作伴行。见说焚黄更乘便,九原松柏被光荣。
故人久坐青油幕,京国重逢喜尽情。长剑暂从天外倚,短檠还入夜深明。
儿童渐长乡音改,俸禄虽贫宦况清。阃外更闻资上略,龙堆青海避先声。
楚游千里计江程,天属相违此合并。汉室郎占天上宿,荀家孙是膝前星。
试周喜看先持印,问政何殊旧过庭。归共亲知谈乐事,玉缸须待倒南溟。