长恨城中不见山,舟行饱满看孱颜。数家樵舍波澜上,十里钟陵烟霭间。
岂不有性灵,稍可学操缦。公私足忧责,耗蠹几大半。
驰驱寝食废,真自残躯干。叔兮识至理,真伪不可乱。
读书老不辍,夜坐频达旦。特立无倚著,刚严实予惮。
岁时有多少,每复愁分散。顾瞻鹡鸰飞,俛仰发浩叹。
安得桑麻田,谷粟粗可饭。晨昏侍萱堂,綵服何粲粲。
箴切庶寡尤,诗书恣娱玩。相从不相离,如彼鸿与雁。
流火退缩金盛强,郊原日夜生寒凉。梨垂栗皱橙柚香,田家笑语炊黄粱。
山水秀彻摇秋光,重岩细菊斑斑黄。万象呈露无遁藏,时和岁丰辰亦良。
脂车与子游上方,吐论纵横气轩昂。书帙罗列图画张,睥睨孔孟窥虞唐。
偃息道奥缘禅床,苒苒定看移星霜。
去马惊尘犯客襟,喜看云影聚轻阴。雁飞浅草风声疾,蚁斗枯梨雨意深。
亭外见山输独啸,林边上马强清吟。一声误认齐蝉晚,叫起肥陵夜夜心。
江淮五月水涵涵,稍系扁舟宿翠岚。半夜月明风转北,五湖归思满双帆。
有女夭夭称细娘,真珠络髻面涂黄。华人怪见疑为瘴,墨吏矜誇是佛妆。
晚日牛羊舍,清风鸟雀林。山蹊频下上,天色屡晴阴。
县令三乡念,君王万里心。事功非翰墨,酬唱故相禁。
踏水穿云入翠萝,情知不恋旧时窠。巉岩头角今须别,试比黄龙较几多。
振衣近沧浪,聊以垢腻浣。仰首冥冥雁,肃肃在云汉。
吾今寡所合,尔独为吾伴。荡舟泛江海,四顾畏汗漫。
君看水中坻,不是无边畔。
眼看梅花愁更新,到头不似故园春。风前一片花飞落,节物匆匆更感人。