湖山高下绿参差,目断东流此一时。日久不闻鸿雁信,春来初见棠棣诗。
草根二月蒌蒿熟,沙外数家杨柳垂。恰是去年相送处,酒樽还忆数追随。
朔风吹雪著人寒,行尽千山复万山。旅思乡愁两无奈,不须诗债更相关。
玉立风生供奉班,少时绿发照行间。今时大半成霜雪,莫把青铜照面看。
幽斋置图史,相与乐清辰。世路宽鞿靮,心茅得斧斤。
圭蓬思魏阙,寤寐想枫宸。困阨孟东野,羁穷朱买臣。
惠时空有策,知己尚无人。迹退心犹锐,时穷道益伸。
凤潜倾帝阁,龙蛰望天津。业负青云器,宁期白屋民。
第增材德富,休笑室家贫。荜户此时隐,金门异日臻。
世途虽晏晏,边寇尚辚辚。邂逅得归汉,箴规当借秦。
安危归指画,可否属经纶。力振朝纲弊,期增治具新。
致君儒者事,康世士之仁。蓄极符亨矣,无羞困辱身。
投
有客迟留瘴海边,白头想见欲潸然。淹留每笑犹千里,芘藾遥知有二天。
行听伏波平岭峤,已闻下濑济楼船。几时幽谷灵芝路,水石相看稳昼眠。
岩石沧洲一水涯,画船几夜宿芦花。芭蕉山谷灵峰寺,龟鹤池塘梅福家。
今日岂应无白雪,当时亦未见皇华。兵厨且善为冰酒,当为公浮八月槎。
悠悠白云飞,戚戚感我情。白云行四方,顾我岂惮行。
投袂起番水,荷担指宜城。所怀再踰秋,计以顷刻成。
远装有书帙,贫囊无金籯。马羸半徒步,仆瘦复兼程。
天寒雪频飞,山阻路少平。林端虎豹迹,驿后豺狼声。
我行有所怀,虽壮如孩婴。入门旅愁破,侍席春风生。
丁宁道怀感,恻怛一坐倾。我今授汝记,汝当以孝名。
孝能事其亲,荣亦及乃兄。乃兄久衰矣,山川倦遐征。
归与治尔田,我归耦而耕。
牢落归来水一隅,卧思天阙自烦纡。祇知今夕又明日,不觉少年成壮夫。
祸去不虞堪太息,势临无备独长吁。忧时未有如君老,愿听丹囊上禁涂。
李郭曾同溪上船,途人指点作神仙。松篁老长芰荷密,凫雁飞浮鸂鶒前。
霖雨未终岩野地,阳春方擅郢中天。文章不敢兰亭比,翰墨才能记岁年。