结客囊空强自宽,故移金橘傍阑干。世人只羡黄金好,质有真金可静看。
谁言茉莉香无姿,国色常兼白雪奇。假使温公不喜插,也须笑折两三枝。
蒌青带露覆墙端,叶叶云舒仙掌看。客至传槟恣小摘,大官不羡蔗浆寒。
承恩策马出都城,回首南天歌友生。讲学同倾肝胆话,论交时笃弟兄情。
鹳鳣有兆报杨氏,通塞还须问子平。驽蹇岂无千里用,盐车长御也难名。
奉召驱驰敢惮癯,翻怜疏陋一寒儒。服官多负当年学,报国还期尔日图。
筋力尚堪跨汉马,觐朝未易化双凫。漫言渭水钓璜叟,五羖犹闻秦大夫。
满目蘼芜落雁边,吴王城外水连天。几家茅屋穿青雨,千树垂杨拂白烟。
别浦参差归社道,空江来往趁潮船。山川依旧人非昔,独对高冈思惘然。
天时人事日相并,鳌炬光从雪里明。节序不殊乡国异,雁鸿迢递梦魂惊。
倚楼偏切思家泪,弹铗谁怜游客情。中夜凄凉心欲折,故人何以解愁情。
万里无家遥作客,两君有约共登台。令从白帝供秋色,笑向黄花入酒杯。
发短不须嫌落帽,兴长偏喜傍多才。任教寒雨催诗急,赋就龙山未拟回。
潇潇寒雨洒城头,郭里谁同拄杖游。万里关山桑柘远,一区岸帻菊花秋。
问奇恰喜玄亭近,咏雪正怜竹径幽。酒罢看剑星欲动,还从大树卜封侯。
题柱勋华满辟雍,翩翩五马领秦封。行春穗麦歧双秀,祷旱桑林格九重。
帝念股肱须汲黯,人忻稼穑颂神农。自惭才薄难成赋,却效民谣庆异逢。