五斗栖迟洛水边,思家步月转凄然。人居百粤东西隔,书滞三秦鱼雁偏。
客底青灯伤独夜,镜中华发感流年。吟诗游宦俱成拙,愧煞虚名说惠连。
晚风吹月上帘钩,坐对清光愧薄游。南北势悬悲雁字,浮沈情倦忆菟裘。
露漙玉树新含色,天转银河欲倒流。强起题诗寄健足,梦魂飞逐古恩州。
河上蒹葭夜有霜,片鸿遥下粤云长。书中杖履君无恙,镜里头颅我已苍。
频向南溟瞻羽翮,不须关吏卜行藏。相逢种种应非昨,故态惟存醉后狂。
少年艺苑喜同攀,老别那堪两鬓斑。南国书来投佩好,西秦梦绕报琼艰。
微名我自惭鸡肋,早隐君应恋凤山。惆怅故人天际远,几时携手解愁颜。
崔嵬塔拥古秦州,曾忆词臣衣锦游。不见碣珉存往代,空馀松柏傲春秋。
曲江丽色沙平合,及第芳名史别收。日暮凭阑增感慨,满天鸿雁声啾啾。
千岩万壑白云连,展步高登第一巅。帝子腾空卓锡地,白猿归洞献环年。
天根有窟堪舒咏,佛法无胎总在缘。为语山僧门外立,看予破浪出江船。
士女如云逐海滨,相将竞渡闹芳辰。洪涛不散三闾恨,浊酒难醒湘水人。
毂击肩摩连紫陌,歌笙伐鼓拂红尘。只因奉命趋朝急,未暇放閒半日身。
月桂奚自植人间,疑是嫦娥仙掌颁。高枝未许寻常折,留映上林供客攀。
花名何事唤含笑,似笑才情久寂寥。惟有蟠桃能媚客,一枝红映压墙娇。
新丰之酒美如饴,父老太王并醉时。若匪豫亲宁有此,分羹聊得掩前亏。