何年鬼斧凿双形,虽不流光却有名。
忽悟此身浑旷在,带将幽愧上岩嵉。
千尺亭亭百尺连,祇缘奇观在层巅。
欹斜朽级难为步,飘忽飞魂只看天。
云谷可探神未许,松风宜听耳无权。
老夫敢向危中过,不是真仙也近仙。
缀木悬崖作径通,下临无底翠朦胧。
丹元未上青琳馆,龙曜先离紫极宫。
下界红尘终在地,上方清气却随风。
险巇难断凭陵辈,惊得幽人满面红。
展开阅读全文
岭下望岭上,夭矫蜒蜿飞。
背无一仞阔,旁有万丈垂。
循背匍匐行,视敢纵横施。
惊魂及坠魄,往往随风吹。
午日晒石热,手腹过蒸炊。
大喘不可当,况乃言语为。
心急足自缚,偷眼群峰低。
烟烘浪掩掩,日走金离离。
松头密如麻,明灭无断期。
谁知万险中,得此希世奇。
真勇是韩愈,乃作儿女啼。
此峰佳胜减三峰,不断幽期只有松。
拜罢老君无托处,卷将余意坐峰东。
双松阴底故临边,要见东维万里天。
山下有人停步武,望中疑我是神仙。
地通荒楚延秋色,河借斜阳透野烟。
敢问郁华离垢后,有谁张口下层巅。
香火萧然栋宇卑,满山松树送灵吹。
虚名止占都祠在,酹酒刲羊让与谁。
一味松风外,何曾寄杂听。
空闻归淡漠,玄悟透沉冥。
雷岂坤余转,萌非腊后青。
有诗持换□,来制白云亭。
不似区区子午间,长教虞吏断登攀。
伯梁度世无寻处,卷取松风独自还。
有鹿无仙鹿自奔,似骑黄鹤上秋旻。
何当快与刘根约,白玉床前看紫云。