霁雪好风光,恰是相逢时节。酒量不禁频劝,便醉倒人侧。
严城更漏夜厌厌,应有断肠客。莫问落梅三弄,喜一枝曾折。
梅粉轻匀。和风布暖,香径无尘。凤阁凌虚,龙池澄碧,芳意鳞鳞。
清时酒圣花神。对内苑、风光又新。一部仙韶,九重鸾仗,天上长春。
心下事,不思量。自难忘。花底梦回春漠漠,恨偏长。
闲日多少韶光。雕阑静、芳草池塘。风急落红留不住,又斜阳。
笔端造化出天巧,写出江南雪压枝。
谁道春归无觅处,横斜全似越溪时。
素飙漾碧,看天衢稳送、一轮明月。翠水瀛壶人不到,比似世间秋别。玉手瑶笙,一时同色,小按霓裳叠。天津桥上,有人偷记新阙。当日谁幻银桥,阿瞒儿戏,一笑成痴绝。肯信群仙高宴处,移下水晶宫阙。云海尘清,山河影满,桂冷吹香雪。何劳玉斧,金瓯千古无缺。
记神京、繁华地,旧游踪。正御沟、春水溶溶。平康巷陌,绣鞍金勒跃青骢。解衣沽酒醉弦管,柳绿花红。
到如今、余霜鬓,嗟前事、梦魂中。但寒烟、满目飞蓬。雕栏玉砌,空锁三十六离宫。塞笳惊起暮天雁,寂寞东风。
闲窗静院漏声长。金鸭冷残香。几番梦回枕上,飞絮恨悠扬。
身在此,意伊行。日煞思量。不言不语,几许闲情,月上回廊。
风萧瑟,邯郸古道伤行客。
伤行客。繁华一瞬,不堪思忆。
丛台歌舞无消息,
金樽玉管空陈迹。
空陈迹,连天衰草,暮云凝碧。
图画上鳞阁,莫使鬓先秋。壮年豪气,无奈黯黯阵云浮。常记青油幕下,一矢聊城飞去,谈笑静边头。勋业出无意,非为快恩雠。卷龙韬,随凤诏,与时谋。朱幡皂盖南下,聊试海山州。邂逅故人相见,俯仰浮生今古,蝼蚁共王侯。万事偶然耳,风月恣嬉游。
河汉风情,庭户夜凉,皓月澄秋时候。冰鉴乍开,跨海飞来,光掩满天星斗。四卷珠帘,渐移影、宝阶鸳甃。还又。看岁岁婵娟,向人依旧。朱邸高宴簪缨,正歌吹瑶台,舞翻宫袖。银管竞酬,棣萼相辉,风流古来谁有。玉笛横空,更听彻、裳霓三奏。难偶。拚醉倒、参横晓漏。