终南南太守,南郡在云南。闲向南亭醉,南风变俗谈。
禁门留骑吹,内省正衣冠。稍辨旂常色,尚闻钟漏残。
九天炉气煖,六月玉声寒。宿雾开霞观,晨光泛露盘。
致君期反朴,求友得如兰。政自同归理,言成共不刊。
准绳临百度,领袖映千官。卧鼓流沙静,飞航涨海安。
尽规詶主意,偕赋代交欢。雅韵人间满,多惭窃和难。
吉凶岂前卜,人事何翻覆。缘看数日花,却剪凌霜竹。
常言契君操,今乃妨众目。自古病当门,谁言出幽独。
偶寻皇溪日欲没,早梅未尽山樱发。无事江城闭此身,不得坐待花间月。
栖栖复汲汲,忽觉年四十。今朝满衣泪,不是伤春泣。
越欧百鍊时,楚卞三泣地。二宝无人识,千龄皆弃置。
空岩起白虹,古狱生紫气。安得命世客,直来开奥秘。
剑任刜钟看,玉从投火试。必能绝疑惑,然后论奇异。
封开白云起,汉帝坐斋宫。望在泥金上,疑生秘玉中。
攒柯初缭绕,布叶渐蒙笼。日观祥光合,天门瑞气通。
无心已出岫,有势欲凌风。倘遣成膏泽,从兹遍大空。
微风生青蘋,习习出金塘。轻摇深林翠,静猎幽径芳。
掩抑时未来,鸿毛亦无伤。一朝乘严气,万里号清霜。
北走摧邓林,东去落扶桑。扫却垂天云,澄清无私光。
悠然返空寂,晏海通舟航。
年过潘岳才三岁,还见星星两鬓中。
纵使他时能早达,定知不作黑头公。
墙下长安道,嚣尘咫尺间。久牵身外役,暂得病中闲。
背喜朝阳满,心怜暮鸟还。吾庐在何处,南有白云山。