昔日何人画于菟,君家独有他家无。宣城老包骨已朽,纷纷俗子尚欢呼。
大虎蹲踞小虎戏,目光注射百步外。名画多闻内府收,人间岂惜千金费。
巉巉岩岩谷中石,老树穹枝拂秋色。锐头将军射不得,却挂江南使君壁。
林间一啸四山风,麇惊狐号鸟堕空。不向南山随李广,只愁东海笑黄公。
忆昔余顽少小时,先生教诵荆公诗。只今耆旧无新语,赖有庐山病可师。
主簿峰高昔所见,司空山深初未游。但愿承平无路梗,不惮登涉寻岩幽。
南人北人朝暮船,东梁西梁今古天。兹地何时复回首,溯流千里到家园。
便风击鼓太平州,斜日落帆大信口。二年两见黄山塔,平生不饮姑孰酒。
人言春事已,我言未遽央。试向后湖去,菰叶如许长。
重湖浪正起,支川舟不行。急雨夜卧听,颠风昼眠惊。
冯高览章贡,登楼见吴楚。帆远行尽山,江长流入雾。
岭近山相属,江通水不流。无云方万里,有月正中秋。
昔为郡下客,曾借水边居。秋水月为昼,春风花作庐。
林依玉照远,云为石盆留。春色年年好,溪山事事幽。