一官未了鬓先改,丞负于今三十载。蓝田不作哦松人,九陇还饶遗爱在。
西风莼老乡梦回,桂岩旧业荒苍苔。飘然挂冠赋归去,岩前桂子秋正开。
惆怅人生能几许,藏舟夜半不知处。鸠去梁空芝草萎,乌府归来泪如雨。
东风送客都门外,祖道纷纷集冠盖。仗剑樽酒惜解携,长歌激烈心感慨。
江南二月春融融,画桥烟柳颦新黛。万里风波一棹归,停桡时听莺声碎。
故园回首别经年,匡庐山色青青在。多君自是尚书孙,旧业箕裘莫轻废。
人生功名须壮时,驹隙光阴不相待。早修六翮奋秋空,肯随斥鴳蓬蒿内。
交亲不用嗟别离,看花有约重相会。纵横礼乐策三千,明年独向丹墀对。
天王出震四海清,熙熙田里皆安生。越裳肃慎供职贡,凫鹥既醉歌太平。
蠢兹密人太不恭,敢与大邦相抗衡。封豕长蛇肆凭陵,烽烟忽起边尘惊。
君王赫怒奋戈起,召集貔貅百万兵。元老壮猷有方叔,命汝秉钺行西征。
绝漠朝策嫖姚骑,留屯夜警亚夫营。秋风凄凄塞草委,阵云黯黯边月明。
横飞一剑气冲斗,玉关万里扬天声。沙场一战靖四海,直取呼韩三百城。
欃枪扫尽无妖氛,勒功燕然回帝京。
洙泗迥且深,伊洛浩不息。建溪一以逝,末流日湮塞。
浙水泛功利,西江浸虚寂。寥寥宇宙间,何人践斯域。
陵夷二百年,儒术转乖僻。争先取青紫,明经竟何益。
有美罗浮仙,遗编自探索。章甫非我心,铿然只鸣瑟。
尚友千载人,充然如有得。礼乐古三王,删修今六籍。
坠绪何茫茫,仰钻各致力。回澜障百川,屹立中流石。
任重道路长,行行慎无斁。斯文谅有在,前修未应没。
何当谢尘纷,云山随杖舄。共对梅花春,细扣先天易。
圣门学为圃,人皆陋樊迟。借问玉堂客,筑圃将奚为。
儒冠安淡薄,志不图甘肥。苦硬根可咬,酸齑味可知。
在贵不忘俭,藿食固所宜。大哉君子心,所存应在兹。
苟能充此志,堪作和羹资。试我盐梅功,济彼闾阎饥。
孰云谋生计,日夕勤敷菑。不有公仪休,拔弃园中葵。
黄鹄孤飞四十年,几番机断晓窗前。邻姬只羡生儿好,恩诰时时下九天。
一阳微露岭头梅,此日高堂初度来。王事贤劳归未得,梦魂飞绕越王台。
莫道无人戏綵衣,庭前剩有紫荆枝。未须便上陈情表,正是君恩欲报时。
梦断瑶池绣閤閒,翠帏香冷烛花残。空遗旧织回文锦,留与黄门洒泪看。
榕叶梅花岭路长,皇华持节昼还乡。此行不似并州使,怅望孤云隔太行。