元宋兴亡迹已陈,忠臣祠宇尚如新。夕阳古树烟犹暝,夜雨荒阶草自春。
慷慨六歌空洒泪,间关百战竟捐身。穆陵地下应相见,不负胪传第一人。
灵囿池台是旧游,西风万里思悠悠。阵横紫塞霜天晓,影落澄江水国秋。
栖止更嫌芦荻浅,飞归不为稻粱谋。一封带得边城信,要把平羌报冕旒。
学道年来绝爱憎,肯随时俗竞蜗蝇。新阳已向今宵复,老态应从此际增。
䞉喜舒长迎化日,仍愁积姤至坚冰。衰迟只合居林下,重沐君恩报岂能。
满城箫鼓乐无央,共说明朝是孟阳。却笑流年成老大,讵堪随众厕班行。
厌闻爆竹除残岁,谩对梅花忆故乡。何日得偿林下愿,簿书鞅掌任渠忙。
鸾声旂淠忽匆匆,元宰书劳觐合宫。曾见昌言天动色,还期大义日当空。
䞉栽桃李居门下,多贮参苓在箧中。老我依刘心正切,不堪回首各西东。
杏园花下昔同游,南国相逢已白头。枢务贤劳舆望协,板曹新任主恩优。
一分须用宽民力,九式还应为国谋。此别何时重执手,不堪凝睇李膺舟。
昨夜西风袭缊袍,壮怀落落兴飘飘。全才人物思韩范,杂伯功名陋管萧。
阊阖万言陈国论,沙场百战灭天骄。前修未远斯文在,九辩何须赋寂寥。
凿井深深傍玉堂,石根流沁一泓凉。冰壶夜浸秋蟾湿,云液晴涵甘醴香。
苔藓未生侵玉甃,桐阴初长拂银床。寒泉可汲应须汲,莫使行人为断肠。
乘兴来山寺,清樽共解颜。院深春昼永,香袅午风闲。
短屐行应遍,危栏倦亦攀。白云飞不定,何处是乡关。
登临长败兴,尘世几开颜。偿却三年债,都来半日闲。
山泉寒可汲,石磴绝难攀。半榻能分我,看书昼掩关。